Wraz z Ankarą spacerowałem tam i ówdzie.
Usiadliśmy przy jeziorze.Księżyc odbijał się w tafli wody.
- A więc jesteś nowy w watasze?
- Tak,jestem tu od niedawna.
Ciągle patrzyłem w księżyc,zajęty myśleniem o tym i o tamtym.
- Coś się stało?
- Nie skąd.Poprostu nie potrafię się tu odnaleźć.
- Nie przejmuj się.też tak kiedyś miałam.
- Naprawdę?
- Ta,też czułam się jak ty teraz.
- No to jesteśmy do siebie podobni. - powiedziałem.
Na twarzy wadery pojawił się uśmiech.
- Może oprowadzić cię po terenach watahy?
- Ta,czemu by nie.
- No to ruszajmy!
(Ankara?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz