Nowy Blog

Division Of Wolves From The Sky

Uwaga!

Ta Wataha zostanie zamknięta, jest zbyt duży bałagan. ;c Ale zamiast tej powstanie inna, odnowiona, oczywiście ku pamięci WSNK. Chyba że chcecie to jej nie usuniemy i wejdziecie tu raz na jakiś czas. Cóż mam nadzieję że osoby które na bierząco pisały opowiadania dołączą do nowej Watahy. Czekajcie na otwarcie. " Division of Wolves from the sky". W dodatku zauważyłam że wielu ludzi ma trudność z charakterem, dla tego będzie on krótszy, w dodatku będzie dokładniej wszystko wytłumaczone, cały formularz się skróci, bo z tym bywały męczarnie. :) Będą tym razem 3 adminki. WWZW, wera11211, Luna123. Będą wyznaczone godziny i dokładne dla was informacje kiedy będzie dana adminka, by nie było nieporozumień. :) Mam nadzieję, że podoba wam się ten pomysł, ogóle (wszystkie) zmiany poniżej.

~Dziękuję Riven

*Na początku nie będziecie posiadać stanowiska,

*Czytając każde opowiadanie stwierdzimy na jakie stanowisko się nadajecie oraz jaką "ksywkę" będziecie nosić, by was rozpoznano,

*Krótszy Regulamin,

*Opowiadania nie będą mogły kończyć się typu: "Ktoś dokończy?" Musi być konkretne imię wilka, lub chociażby Stanowisko w Watasze!

*Na Czat nie będzie trzeba się logować (jeszcze w przemyśleniu) ,

*Prywatne Strony będą odwołane, chyba że będziecie tego bardzo chcieli to pójdzie to do dyskusji,

*Miss Wilczycy/Wilka będą każdej pory roku,

*W aktualnościach znajdzie się więcej informacji,

*W zakładce wadery/basiory będzie ukazane twoje zdjęcie, motto, imię, pseudonim, charakter. By zobaczyć więcej trzeba będzie nacisnąć link,

*W przypadku problemów z wyszukaniem Zdjęcia wilka zrobimy zakładkę ze stronami różnych typów magicznych wilków,

*Można posiadać Max.4 wilki,

*Podwójna nagroda za zaproszenie kogoś do Stada.

*Pojawią się szczenięta do adoptowania, nawet te które dojdą, mogą zostać adoptowane,

*Towarzysze będą dostępne od początku, jednak będą żyły one w krainie opodal i można je zabrać raz na 10 opowiadań do naszej krainy,

*Zadania będą trwały tylko tydzień, a jeśli wykona je tylko 1 osoba dostaje ona 4-krotność tego co było za 1 miejsce,

*Pamiętaj że od razu za terenami naszej watahy są inne! Możesz zostać zaatakowany, oczywiście nasza Wataha Ci pomoże, ale pamiętaj poniesiesz karę! 

*Wszystkie Wilki będą miały jedną jaskinie z wieloma mniejszymi, jaskinia Alph wyróżnia się tylko ozdobionymi wzorami na ścianie,

*Za wykonywanie swoich obowiązków (stanowisko) będą nagrody,

*Na arenie będą walczyły tylko trzy pary, 

*Zwierzyna będzie magiczna tak jak my,

*Nasze życie przeniesie się do czasów magii (czyli nawet ludzie się nią posługują, ale uważają nas za bóstwa, pamiętaj nie wszyscy są tacy),

*Lekarka prowadzona przez Adminów zniknie, osoba która zostanie medykiem, będzie miała własną zakładkę,

*Szczeniaki są w innej jaskini, na przeciwko dorosłych wilków, zawsze jest tam opiekun, jest ich 3 mają warty przy szczeniakach,

*Będzie etykieta pokazująca kto pisze najwięcej opowiadań, 

*Wy podajecie zmiany jakie chcecie, nawet możecie się czepiać animacji zakładek, muzyki itp. zrobimy o to głosowanie,

*Kontakt będzie również przez Wp, email, skype, howrse. U Riven,

*Wataha będzie ciemnych kolorów, możliwość wystąpienia nielicznie jasnych punktów,

*Opowiadania muszą być pisane raz na 2 tygodnie. 

*Wszyscy Członkowie dostaną powiadomienie na howrse lub innym środku kontaktu,

*Początkowe Du to 6 000, jak wiadomo cena mikstur itp. również się powiększy.

*Starym członkom doda się Du, które mieli na WSNK.

*Jeśli dojdziecie starymi wilkami, będziecie się normalnie znali, jeśli nowymi nie.

*Pojawią się odznaki zdolności im wyższy znak, tym silniejszy wilk. (Zwiększa się wraz z dużą ilością opowiadań, przy treningu wilka itp.)

*Odznakę będzie można podnieść o jeden poziom poprzez napisanie do adminki wera11211 i poddanie danej godzinie wilka treningowi (przez ten czas nie możesz pisać opowiadań),

*Za bardzo długi charakter, czy też bardzo nadzwyczajny żywioł i moce, są dodatkowe punkty zdolności wilka, 

*Jeśli zapomnisz o zgłoszeniu nieobecności twój wilk zostaje usunięty ale trafia do zakładek "Zaginieni" osoby które odeszły również znajdą się w tej zakładce jednak będzie tam formularz przez miesiąc, jakby się rozmyślili,

*Godziny pobytu adminek mogą się zmienić w każdej chwili, nawet co dzień więc bądźcie uważni,

(Mam nadzieję, że o niczym nie zapomniałam najwyżej będzie to dopisane z takim znaczkiem "~~")

Od Lost Angel C.D. Inami

- Właściwie, może być on od bestii oddalony o 15 km - powiedziałam. Inami przeraziła się.
- Znajdziemy go?
- Może...
Rozłożyłam skrzydła, bo bestia nadlatywała. Nie miałam z nią szans w dłuższym starciu, ale skoczyłam na nią i próbowałam ją ugryźć. Wyczułam krew, ale to coś nie robiło sobie z tego nic wielkiego, odepchnęło mnie z wielką siłą, zakorkowałam się z trawie i opadłam na bok.

(Inami?)

Od Mairu

Moją obecność zaznaczał tylko cichy szelest liści spod moich łap, który i tak zagłuszany był przez delikatny wietrzyk wiejący w moją stronę i wywołujący delikatny szum drzew.
Cicho przylgnęłam do ziemi. Praktycznie nie było mnie widać spomiędzy dość wysokich traw. Ha. Czyli jednak bardzo niewielki wzrost na coś mi się przydaje.
Z uwagą wpatrywałam się w mój cel. Niczego nie spodziewający się młody zając ciągle nie zorientował się, że nie jest tu sam, chociaż byłam zaledwie parę metrów od niego. Przez chwilę zrobiło mi się go żal, ale... Byłam głodna. Nawet bardzo. W pysku nie miałam nic od wczorajszego rana. Nie to, żebym miała nieudane polowania, po prostu nie miałam na to czasu.
Podkradłam się trochę bliżej i... Wyskoczyłam z traw i rzuciłam się w pogoń za zającem. No tak, wprawdzie mogłabym cisnąć w niego ogniem lub wodą, ale naprawdę lubiłam biegać. Zwłaszcza, że potrafię osiągnąć zaskakującą prędkość.
Już po chwili doskoczyłam do stworzenia i zabiłam je jednym ugryzieniem w gardło.
Właściwie to chyba nie lubię zabijać. I tak muszę to robić bardzo często, ale chyba jednak tego nie lubię.
Wygląda na to, że jestem dziwna.
Położyłam zdobyć na ziemi. Nagle znieruchomiałam.
Za mną rozległ się cichy, głuchy warkot.
- Co do...- mruknęłam odwracając się powoli.
Za mną stał wilk.

< Wilk? ^^ >

Od Inami C.D. Lost Angel

To, na co jeszcze czekasz szukaj! - zdenerwowana i przestraszona znów wzbiłam się i wytężyłam wzrok. Wadera podleciała do mnie.
- To to?
- Nie.
- A to?
- Nie.
- A tam to?
- Nie.
-To, to na pewno.
- Inami to zwyczajny jeleń.
-A jak w ogóle to wygląda?

( Lost Angel?)



PS. Wróciłam! :) ~Holly

Uwaga!

Sprawy organizacyjne:
1. Nie będzie mnie do soboty z powodu wycieczki.
2. Riven będzie nieobecna przez pewien czas. Nie chcę mówić a jakich powodów, ponieważ nie wiem czy wyraża zgodę na wydanie takowej informacji.

Miłego tygodnia, Holly :)

Od Lost Angel

Uwielbiałam latać na swoich skrzydłach. Poznawałam bliżej coraz to więcej osobowości. Znałam już po imieniu każdego wilka, nawet nowego, ale większość wilków nadal była wielką zagadką, którą trzeba było odkryć. Przelatywałam nad lasem. Nie leciałam zbyt wysoko, wszystko na dole widziałam i obserwowałam z zachwytem stada zwierząt kopytnych. Zauważyłam postać, z którą się jeszcze nie zapoznałam, więc zleciałam i spojrzałam na nią.
- Cześć - odparłam. Ową postacią...

(Kto chętny dokończyć?)

Od Domeno C.D. Lexi

- Mnie się pytasz to twój sen.- odparłem- A mnie nieświadomie dałaś role obrońcy.
- Acha. Ale jak mogłam sobie ciebie wyśnić skoro cię jeszcze nigdy nie widziałam? -wadera nic już nie rozumiała
Nagle ziemia się zatrzęsła.
- Co to? -spytała
- Wygląda na to że się budzisz. -odpowiedziałem -To ja już pójdę.
- Nie. Poczekaj! -zawołała
- Muszę iść. Ale jestem pewien, że spotkamy się jeszcze -rzekłem po czym rozpłynąłem się w powietrzu. Zaraz po mnie zniknął Koszmar a na koniec Lexi.
<Lexi? Nie miałam pomysłu>

Od Holly C.D. Javier'a

Poszłam w stronę Zakątka Podróżników z dwóch powodów. Widziałam wzrok basiora patrzącego w jego stronę oraz dlatego, że sama dawno tam nie byłam. Było to miejsce, które wzbudzało mnie mnie obawę, której nie umiałam przezwyciężyć. Ale czułam, że z nim, idącym za mną myślałam, że mi się uda. Przystanęłam.
- Proszę, idź koło mnie. - Uśmiechnęłam się zachęcająco.
- Ale...
- Nie przyjmuje żadnych sprzeciwów. -Zachichotałam podchodząc do Javier'a i delikatnie trącając go barkiem.
- Widzisz, nie jestem taka straszna na jaką wyglądam.
- W ogóle tak nie myślałem... - Coś w jego tonie ujęło mnie za serce, ale starałam się to powstrzymać. Wilk ociągając się szedł koło mnie. Teraz czułam się lepiej. Nawet nie zauważyłam, kiedy doszliśmy do Zakątka.
Znaleźliśmy się przed ogromną połacią czarnych skał, z których wypływała lawa, strumieniami spadając w nicość. Podobało mi się ciepło bijące od tego miejsca. Wysoko, ponad mgłami rosło drzewo o bladoróżowej barwie.
Chciałam dotrzeć do niego dotrzeć, ale nie odzywałam się. Nie chciałam narażać żadnego z nas na niebezpieczeństwo.

<Javier? Mało treściwe :/>

Od Dalli C.D Domeno

Odwróciłam się szybko a tu widzę Domena!
- Co ty tu robisz? - Spytałam.
- Zwiedzam okolice. - Odpowiedział. W pewnym momencie zaczął mi doskwierać głód.
- Zjadłbyś coś? - Odwróciłam się w stronę basiora.
- A co proponujesz? - Spytał.
- Nie wiem, może jelenia...
- Ok. - I pobiegliśmy w stronę polany, na której znajdowały się satny oraz jelenie.
- Ty pierwszy. - Spojrzałam na basiora i dodałam. - Bo ja je często płoszę.

(Domeno? Sorry, że takie krótkie)

Nowy wilk!

 

Właściciel: Lucas15
Motto: 

" Słuchaj serca, bo nie uciszysz go nigdy"
"Strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie..."

Imię: Oficjalne - Leonardo Diego Harry 11, częściej używane - Diego
Pseudonim: West (ang. zachód.)
Charakter: Diego to odważny wilk. Wiele przecierpiał widząc śmierć ojca i matki ( więcej w historii ). Miły, sympatyczny i romantyczny, to jego najlepsze cechy, jest także waleczny i trochę arogancki. Ogółem spostrzegawczy, sympatyczny, kochający wolność i kulturalny. Lojalny wobec przyjaciół i całej watahy. Lubi zajmować się smokami i gryfami, poza tym kocha przygody.
Wiek: 3 lata ~ 16.10
Płeć: Basior
Żywioł: Elektryczność, magia
Stanowisko: Zwiadowca.
Moce: Rażenie prądem i stwarzanie życia np. rośliny
Wygląd: Czarna plama w kształcie noża pod okiem. Cały czarno - biały i puszysty. Nosi amulet ze złotym płynem w środku, który leczy.
Zauroczenie: Szuka kogoś podobnego do siebie z charakteru
Ex: Brak
Rodzina: pragnie założyć własną.

               Matka - Shelien, 

               Ojciec - Leonardo Rufus Meron 1
Historia: Miesiąc po urodzeniu zabójcy z innej watahy zabili jego rodziców, i on to widział. Błąkając się przez kilka miesięcy w całym wielkim świecie, zaczął szukać miłości. Zaprzyjaźnił się z wilkami z podobną historią do jego spędził z nimi dużo dni, miesięcy i lat. W końcu dotarł do watahy, w której go przynajmniej rozumieją. Poznał Dallę, jego najlepszą przyjaciółkę. Do tej pory mieszka z nią.
Głos:

Ocena: 0/0

Siła: 79 Szybkość: 198 Wytrzymałość: 200 Zwinność: 62

Od Lexi C.D Domeno

Podeszłam ostrożnie do wilka wilk leżał na boku więc przewróciłam go łapą na plecy oczy miał otwarde
-Te oczy-Patrzyłam i odrazu padłam na ziemie jak postrzelona w sercu poczułam ogień cała płonełam
-A ty tak wogóle co robisz w moim koszmarze?-o resztkach sił usiadłam

<Domeno?>

Od Lexi C.D Mairu

-Wesz masz coś co znam
-Co to takiego?
-Ha byłaś kiedyś sama?
Niewiedziałamm czy mi odpowie ale no zawsze warto sprubować

<Mairu?>

Od Lily

Wyszłam na polanę i rozejrzałam się dookoła. Wiele się tu zmieniło. Trzeba przyznać, brak zainteresowania i wszystkie tym podobne sprawy sprawiały, że nie za bardzo interesowałam się tym, co się dzieje wokół mnie. Zaczęłam chodzić i się zastanawiać. Na serio, połowa ludzi się tak jakby... Wymieniła. Na coś nowego... Lub... Innego.
I wtedy ktoś mnie zaczepił.
.
<Wielki powrót mua! Kto odpisze? xdd>

Od Lost Angel C.D. Regis'a

- Daleko mieszka? - spytałam.
- Raczej tak... - odparł. Zastanowiłam się i myślałam, jakby ją tu ściągnąć i co najważniejsze: czy żyje. W zależności od rasy lub rodzaju, miała różne szanse. Usiadłam i zamyśliłam się co chwilkę ruszając uchem.
- Lost! - krzyknął. Ocknęłam się:
- Co?

(Regis?)

Od Domeno C.D. Lexi

- To twój koszmar -powiedziałem
- Co? -wilczyca nie zrozumiała
- Twój koszmar -powtórzyłem -coś czego się boisz.
- Ale ja nie boję się wilka. -odparła
- Wilk to tylko postać, którą przyjął strach. Tylko ty wiesz co to może tak naprawdę być.
Wadera zaczęła sie zastanawiać ale nie znalazła nic co by ją przerażało.
- Może nawet nie wiesz, że czegoś sie boisz? -spytałem
- Może -mruknęła -Mogę do niego podejśc?
- To twój sen. Rób co chcesz.

<Lexi?>

Od Estel C.D. Nadii

Przed oczami zaistniał mi zamazany obraz wilka. Nie byłem pewny czy to sen czy też jawa. Mogłem przecież mieć tylko przedśmiertne majaki, prawda? Wydawało mi się, że ktoś do mnie mówi.
Już po chwili jednak przeszywający ból zupełnie stłumił moje zmysły.
Zemdlałem.

***

Zapach.
Był dziwny i delikatny, nigdy go nie czułem. Następnie ból. Nie był już w prawdzie tak rozrywający jak wcześniej, ale jednak był. No i zmęczenie. Potworny i jak dla mnie zupełnie nowy brak sił, uniemożliwiający jakikolwiek ruch.
Wygląda na to, że trafiłem do piekła.
A nie... Chwila, przecież ja oddycham... Ja ŻYJĘ!
Gwałtownie otwarłem oczy. Fala wspomnień zalała mój umysł niczym tsunami. Dzikim wzrokiem rozejrzałem się dookoła. Najwidoczniej wadera, która siedziała koło mnie, musiała mi pomóc...
- Ja... Muszę... Iść... Dalej...- wychrypiałem z trudem, próbując się przy okazji z wysiłkiem podnieść i pokonać moich dwóch największych wrogów - ból i skrajne wyczerpanie. Nie mogłem tu zostać...
Co jeżeli mnie ścigają...?
Nie mogę przecież ściągnąć ta istotę, która mi pomogła jakiegoś nieszczęścia!

<Nadia?>

Od Mairu C.D. Lexi

- Och... Dziękuję... - mruknęłam niepewnie wchodząc do jaskini. Rzeczywiście w środku było sucho i przytulnie. Ups... Chyba przez przypadek zachlapię jej podłogę...
- Przepraszam za kłopot...- mruknęłam.
- Och, nie szkodzi. - odparła również wchodząc do jaskini.
Ogarnęło mnie zmęczenie całym tym mokrym i nieprzyjemnym dniem.
- Właściwie to czemu mi pomagasz?- zapytałam. Nie byłam przyzwyczajona do pomocy. Zazwyczaj byłam samotna i musiałam radzić sobie w pojedynkę...

<Lexi?>

Od Inki

Wyszłam z jaskini przeciągnęłam się. Po czym ruszyłam na polowanie.
Tropiłam przez długi czas sarnę. w końcu stanęłam 20m od niej
Skradałam się i wyskoczyłam powaliłam ja po czym zjadłam. Spacer po watasze nagle jakiś Basior skoczył na mnie i przewalił
Warknęłam
-Złaź- w moim głosie można wyczuć było nutę strachu

<Basior>

Od Eldi

Kiedy przechodziłam przez las usłyszałam dziwne dzwięki. Nie wiedziałam kto to jest. Podeszłam bliżej i skoczyłam w krzaki. Obserwowałam go niwiem ile ale dosyć długo żeby wiedzieć że jest to wadera. Popatrzyła się w moją stronę... To ja zaczęłam czym bardziej się cofać aż w końcu wyskoczyłam i...
-Kim jesteś?!- warknęłam
-A kim ty jesteś?!- drażniła się ze mną
-Pierwsza zapytałam!
-Ale ja pierwsza żądam odpowiedzi.
Czy ona wie że jestem w stanie ją rozszrpać?!- pomyślałam
-No dobra...- zaczęła- Szykam nie jakiej Eldi, wiesz kto to jest?
-A newet jeżeli, to o co chodzi?-zapytałam
-Niestety ale tylko ona może o tym wiedzieć...-powiedziała
-Ja jestem Eldia.- żekłam znudzonym tonem.
-Napewno?- zapytała patrząc na mnie jakby chcała powiedzieć ,,Wiem gdzie mieszkasz"
-Tak!!!- Wrzesnęłam
-Nie wieżę ci.
Nie wytrzymałam. Rzuciłam się na nią...
-O co chodzi!! Mów albo cię zabiję!
-Tak to ty!
Przyznała mi rację. Wreście!!!
-No to o co chodzi?- mówiłam spuszczając łapy z jej brzucha
-Chodzi o twojego brata.
-O mojego... Co!!! Co znowu się stało!
-Kazał ci przekazać że znalazł watahę i że w końcu możecie być razem.
-To przekaż mu że żeby mi coś powiedzieć sam musi przyjść i dodaj że mam watahę.

C.D.N

Od Lexi

Byl już zmrok znajdowałam sie w mrocznym lesie niedaleko mojej jaskini postanowiłma pobiec jak naszybciej.Gdy znalazłam sie dość blisko wskoczylam do niej otrzepałam sie z pisaku i ulożyłam sie do snu.
*Sen *
Chodziłam sobie po niznajomym terenie a raczej pustce.Usłyszałam donośne wycie jagby ktoś zaczynał walke pobiegłam do miejsca które wskazywało mi wycie.Zobaczylam walke dwóch basiorów.Chciałam zkaoniczyć walke lecz gdy wyskoczyłam za kszków jedn z basiorow już leżał martwy.Zwycięsca przyją pozycje do skoku.
-Wylaź z mojej głowy
-Ah przepraszam że weszlam do twojego łba
-Hę/
-No co?Jak chcesz to sbrobój mnie zagryź i tak to dla mnie obojętne-Przewróciłam oczami-A tak wogole to kto to jest?-Wskazalam łbem ofiare


<Jakiś basior?>

Od Aelity

Długo nie było mnie na terenach watahy. Postanowiłam wrócić i zobaczyć co się zmieniło. Szłam łąką i widziałam wiele nowych pysków. Uśmiechałam się delikatnie. Wróciłam do jaskini. Zarosła trochę. Usiadłam po środku opuszczonego domu. Rozglądałam się i rozmyślałam. Usłyszałam szeleszczenie i zobaczyłam znajomy pysk.

<?>

Od Regis'a C.D Lost Angel

-Lost Angel? - zapytałem by sie upewnić
-Tak - pokiwała głową
-Nic mi nie jest, podenerwowany jestem tylko bo znowu tutaj jestem i nie wiem jak wilki mnie przywitają - uśmiechnąłem się, a wadera spojrzała na mnie podejrzliwie
-Wątpię by mieli ochotę cię stąd wyganiać - stwierdziła
-Mam taką nadzieję - spojrzałem na polanę
-Tak w ogóle co sprawiło, że znowu wróciłeś?
-Postąpiłem staromodnie i nie pożegnałem się z ukochaną - zaśmiałem się głupkowato

<?>

Od Nadii C.D Estel

Bawiąc się z dziećmi nagle zobaczyłam zakrwawionego wilka.
~ Szybko do jaskini! ~ powiedziałam im i podbiegłam do Basiora
Krew się wręcz lała z jego rany. Patrzył na mnie wpół żywym wzrokiem.
~ Wyliżesz się ~ uśmiechnęłam się nieśmiało do niego
Rozejrzałam się za pomocą dostrzegłam tylko drzewa wykrzywione bólem. Gałęzie przypominały sięgające ku niemu ramiona. Potrząsnęłam głową i spojrzałam na wilka. Położyłam na jego ranie rękę. Basior syknął i zemdlał z bólu. Zaczęłam leczenie, w okół moich łap pojawiła się zielona poświata. Krwawienie trochę ustąpiło, nabrałam powietrza i wypuściłam je z płuc prosto na ranę, by ukoić ból. Starałam się podnieść wilka, był na tyle niedożywiony, że dałam rade to zrobić. Zaczęłam iść w stronę mojej jaskini, gdy się tam znalazłam, ułożyłam wilka na posłaniu. Zebrałam potrzebne rośliny które przyłożyłam do rany, by szybciej się goiła. Potem zajęłam się wywarem. Gdy napełniłam nim flakonik, otworzyłam pysk nieznajomego i wlałam kilka kropel.
~ Kim! Gergolio!
Szczeniaki szybko stanęły obok mnie.
~ Tak Mamo? ~ powiedziały lekko przerażone równocześnie
~ Jesteście dość dorośli, by coś upolować, pamiętacie lekcje? ~ zapytałam
Przytaknęli.
~ Złapcie coś i przynieście naszemu gościowi ~ uśmiechnęłam się i przytuliłam jej.
Wybiegły z jaskini.
~ Oh... one tak szybko rosną - powiedziałam sama do siebie i dopiero potem zobaczyłam, że jestem cała we krwi basiora. Podeszłam do miski i zmyłam czerwoną barwę z mojej sierści. Mojego partnera nadal nie ma... Potrząsnęłam głowa by teraz o tym nie myśleć. Usiadłam nad nieznajomym wpatrując się w jego klatkę piersiową, czy oddycha i czekając aż się obudzi.

<?>

Od Roague C.D Vega

Odpuściłem, nie chciałem by wadera miała więcej problemów, schowałem się.
- Chodźmy stąd - pociągnąłem ją
- Gdzie? - wyszeptała i spojrzała jeszcze raz na basiora - cóż wszystko jedno...
Wyszliśmy poza tereny watahy.
- Co robisz? - zapytała
- Tylko tak można zapomnieć o problemach - uśmiechnąłem się lekko - no chodź, zaprowadzę cię gdzieś.
Szliśmy przez gęsty las już spory czas, cisza trwała, nikt nie chciał jej zakłócać, co jakiś czas zerkałem na zamyśloną Vege, może to miejsce sprawi, że poczuje ulgę. Uśmiechnąłem się do siebie
- Gdzie mnie prowadzisz? - nagle zapytała
- Prezent - powiedziałem cwaniacko
- Ty i prezenty? - zaśmiała się ironicznie
- No wiesz... - Miałem szczęście bo byliśmy na miejscu, odsłoniłem łapą krzaki

- I co ty na to?
Wadera zamilkła.
- Nie ważne... chodź - machnąłem łapą i skierowałem się w stronę drzewa.Stanąłem nad przepaścią i skoczyłem na jedną latającą skałę. - Skacz - powiedziałem do Vegi, która to uczyniła.
Przeskoczyliśmy tak jeszcze kilka razy, aż doszliśmy do korzeni. Na które zeskoczyliśmy. Wspinając się do pnia. Jak się okazało pień pokrywa kosmatym grzybem szronu, gałęzie otulają się puchatą, białą sadzią, jedna ze skał wybucha nagle, rozpryskując wokół chmurę pyłu i gwiżdżących odłamków, a na miejscu pozostaje niedokończona rzeźba klęczącego mężczyzny o pociągłej twarzy wykrzywionej bólem. Rzeźba niczym krzyk. Niczym alegoria urodzin. Zbocze drży. Słychać, jak w dół stoku sypią się kamienie, jak z trzaskiem opadają kamienne płyty, jak z łoskotem w dolinę schodzi kamienna lawina.
- Idź! - krzyknąłem
Powierzchnię pobliskiego strumienia pokrywa nagle ławica srebrnych błysków, niewielkie rybki, migocąc jak monety, uciekają na brzeg i rozpaczliwie wyskakują nad nią, a po chwili woda zaczyna się gotować. Z lasy wysącza się lodowaty, gęsty opar i wije się po zboczu niczym ogromny wąż, pełznie prosto na polane by połknąć ja raz s drzewem.  Trwa to długo bardzo długo. Ale drzewo się nie męczy. uczucie jakby nas broniło.

<Vega? xD Mam wyobraźnie ;d>

Od Javier'a C.D Holly

- Zobaczenie terenów mi wystarczy - Na to wadera się zarumieniła
- Dobrze, to chodź za mną - Dodała szybko i mnie ominęła idąc w nieznane.
Znowu szliśmy przez las, przez drobne luki pomiędzy liśćmi przechodziło pomarańczowe słońce. Westchnąłem ciężko i spojrzałem na idącą przede mną waderę. Cisza... Chciałem coś powiedzieć, by usłyszeć jej głos, ale zobaczyłem piękny widok. Widać dwie plamy lasu wspinające się po zboczach płonące królewskimi barwami jesieni. Siedemdziesiąt trzy iglaste krzewy, pokręcone, jakby wyszły spod reki mistrza bonsai. Rozsypane wokół białoszare bryły wapiennych skał, sine niczym, z wielu widoków jakie widziałem przypominało mi tylko zepsute mięso. Wyglądało to jak piekło. Ścieżka opada stromo, gdzieś tam, poza pole widzenia, poza granice wszechświata. Ale nie jest tak stroma, by zawzięty wilk nie mógł jej pokonać. Nawet krępy karzeł może skłonić swoje krzywe nogi do wysiłku, zmusić do pokonania górskiego szlaku zaprzężonego do wozu. Wygląda jednak, jakby tam była wieczność.
- Panno Holly - Wydukałem
Wadera się odwróciła.
- Wystarczy Holly - Powiedziała, a ja lekko się skrzywiłem z małym smutkiem w oczach, że nie mogę mówić do niej tak jak na to zasługuje
- Cóż... Dobrze, Możemy pójść tam? - Wskazałem na górę
- Czemu? - Zapytała
'Bo chce z tobą tam spędzić wieczność' To mam jej powiedzieć?
- Ponieważ... - Zatrzymałem się, chyba milczenie powiedziało samo za siebie, bo wadera zaczęła mnie tam prowadzić
Wsłuchałem się w rytmiczny ruch łap Alphy, ale coś mnie do tego odciągało, mianowicie co tam tak na prawdę będzie? Może wrota piekła, które prowadzą do nieba, albo prawdziwe życie, wieczność, a może po prostu cały świat...?

<Holly?>

Od Talon'a C.D Sky

- Do jakiej Watahy należysz? - burknąłem
- Srebrzystego Nowiu Księżyca.. - wykrztusiła
Zdziwiłem się lekko i odsunąłem od niej, nigdy wcześniej jej tu nie widziałem.
- Wybacz, widzę cię tu pierwszy raz - powiedziałem z nieukrywanym pożałowaniem
- Mimo, wszystko nie powinieneś się od razu na kogoś rzucać - stwierdziła i złapała się za szyję
- Niestety, taka moja praca, nikt mnie o tobie nie poinformował - odparłem
- Nie poinformował? to kim ty jesteś? - Nie wiedziała już co myśleć
- Talon, Zastępca Alpha i Dowódca Strażników - przedstawiłem się

<Sky?>

Od Estel

Chyba było ich za dużo...
Ciężko dysząc brnąłem już kolejny dzień przed siebie. Bez przystanku. Bez snu.
Od tego zależało moje życie. Chociaż i ono zapewne nie potrwa zbyt długo.
Kątem oka zerknąłem na prawy bok. Znajdowała się na nim długa, krwawa rana, z której ciągle sączyła się krew. Bolała z każdym dniem coraz mocniej. I z każdym dniem miałem coraz mniej siły. Nie miałem nawet czasu się nią zająć.
Właściwie to cały byłem we krwi. Odcinała się ona czerwienią od mojego futra i skapywała mi z sierści znacząc za mną krwawy ślad.
Wstrząsnął mną spazmatyczny kaszel, a mroczki znowu zaczęły mi tańczyć przed oczami. Brak snu, ból i skrajne wyczerpanie zaczęły zbierać swoje żniwo.
Roześmiałem się chrapliwie dostrzegając ironię tej sytuacji. Nie zabiło mnie ani samotne życie, ani walka, ani nawet ból.
Zabija mnie droga, której się poświęciłem.
Już po chwili rozrywający ból zabił moje rozbawienie.
Niech to...
Muszę iść dalej...
Nie mogę się zatrzymywać...!
Upadłem.
I nie miałem siły się podnieść. Zacząłem powoli tracić przytomność. Próbowałem wstać, ale nie byłem w stanie utrzymać się na łapach.
Ból.
Ciemność.
To chyba koniec...
Przez moje przytłumione zmysły, przebił się niespodziewanie zapach. Zapach wilka. Chyba.

<Jakiś wilk?>

Od Lost Angel C.D. Regis'a

- Jak życie? - odparłam, wyczułam, że jest zaniepokojony.
- Co się dzieje? Nie chce ci wrednie przeszukiwać głowy - powiedziałam. Nie wiedziałam, co innego mogłabym mu powiedzieć. Nie znałam go zbyt dobrze, tylko z pogłosek. Ile dają nam tylko pogłoski?

(Regis?)

Od Karibu

Biegłam przez las mglistych wspomnień, do dziś nie wiem dlaczego się tak nazywał. Nagle usłyszałam krzyk pełen bólu i rozpaczy. Skierowałam się w stronę gdzie był najwyraźniejszy i wtedy go ujrzałam. Cały pysk w bliznach, odgryziona łapa i ta zawziętość w oczach. Tylko jeden wilk tak wygląda... moj ojciec! To mój brat tak krzyczał. Mój ojciec powiedział:
- Choć do mnie moja mała Karibu.
- Nie nazywaj mnie tak - warknełam - Nie jestem już twoją córką!
- W taki razie ... atak! -wykrzyknoł.
Dopiero teraz zauwarzyłam, że jestem otoczona przez moją starą watachę. Sprubowałam przyzwać awara mroku. Zauwarzyłam, że jeden wilk właśnie szykuje się do skoku. Zamknełam oczy nie chciałam na to patrzeć. Już... już czułam jego kły na moim karku. i właśnie wtedy się obudziłam. Wstałam jako pierwsza. Wyszłam z jaskini i skierowałam się do miejsca treningowego. Właćnie zaczeło świtać co oznaczało, że ćwiczę już godzinę. Właśnie chciałam wracać do jaskini. Nagle usłyczałam czyjeś kroki.

(ktoś)

Od Lexi C.D Miaru

-Jesteś na watasze srebrzystego nowiu księżyca-Powiedziałam-Oj troche tu zimno choć poszukajmy leprzego miejsca co?
-No może by sie przydało
-Choś za mną mniej zmokniemy.
Poprowadziłam wadere przez las.Znalazłysimy sie na granicy watahy
-Wejdzi do moja jaskinia powinno być ciepło


<Mairu?>

Nowa Wilczyca.

Właściciel: $Eldia$
Imię: Eldiabloking, Loleraj
Pseudonim: Eldia
Charakter: Eldia jest miłą osobą dla znajomych. Nienawidzi kiedy ktoś ją wyzywa. Z łatwością zabije Niedzwiedzia lub wilka. Zdaża jej sie być ponurą ale tylko wtedy kidy chodzi o rodzinę lub bliską jej serducha osobę. Jest uczciwa wstosunku do walk. Toleruje zachowanie innych. Jest waleczna, uwielbia niewinne walki. Stara się unikać kłopotów, lecz jest to praktycznie nie wykonalne. Zawsze trzyma stronę słapszych, chroniąc ich. Nie nawidzi patrzeć jak osobie którą zna staje się krzywda. Uwielbia desery, jest łasuchem, chociaż dba o linie. Wszystko z łatwością pojmuje. Uwielbia spacery w blasku pełni i romantyczne miejsca.
Wiek: 2 lata/ 1 Sytycznia
Płeć: Wadera
Żywioły: Pani morza i oceanów (woda), szlachetna dama ognia (ogień)
Stanowisko: Łowczyni
Moce: Moc ognia i wody.
Wygląd: Szczupła wadera. Oczy (zależy gdzie przebywa) w wodzie morskie jak fale biało morskie, w ogniu brązowe niczym Błoto ale czyste i zarówno piękne.
Zauroczenie: Nie rozglądała się szczegułowo po watasze,
Ex: Nie była jeszcze w zwiąsku.
Rodzina: Straciła w bitwie... Został brat który uciekł tak samo jak ona tylkoże w inną stronę.
Historia:Między moją rodziną a rodziną sąsiadów panowała zła atmosfera. Przez długie tygodnie sprawiali bym czuła bul zatrówali moje ukochane jezioro, Jezioro códów wiedząc że odczówam karzdy bród w wodzie jak by mi ktoś strzałe w serce wystrzelił. Działo się tak odkąd nie przyjęłam zaręczyn jednego z tej pokręconej rodziny. Rodzice popierali moją decyzję mówiąc że dobrze zrobiłam nie przyjmójąc oświadczyn. Zaatakowali nas ogniem nie wiedząc że wyczówam go na kilometr i jestem w stanie go natychmiast ugasić. Rodzina moja wyszła z domu i zobaczyliśmy wojsko, nasłali na nas WOJSKO! Mama i tato kazali uciekać mi i mojemu bratu. Każdy z nas pobiegł w inną stronę gdy wróciłam zobaczyłam jedynie rozszarpane ciała i głowy na patykach moich rodziców. Zrospaczona szukałam schronienia. Ale nigdzie go nie było. Rano przebiegł koło mnie wilk ja wstałam i pobiegłam za nim zobaczyłam piękną łąkę z wieloma wilkami i tak oto znalazłam się w Watasze Srebrzystego Nowiu Księżyca. Nie porzucając postanowienia o znalezieniu mojego brata.
Głos:

Inne zdjęcia:

Ocena: 0/0

Siła: 80  Szybkość: 100 Wytrzymałość: 60 Zwinność: 200 

Niedługo Wracam!

Witajcie mordki, mam nadzieję, że o mnie nie zapomnieliście, zrobiłam sobie wolne od watahy, bo Anita narzekała że nie ma roboty xD. No ale cóż Od Soboty postaram się wrócić :** Niestety przez chorobę, mogę być nieobecna w tygodniu, ponieważ mam niezłe zaległości (tak już na początku roku) w dodatku wkuwanie by iść do dobrej szkółki !!

Szykujcie się na opowiadania od: Talon'a, Nadii, Regis(Napisał, prosi o odpisanie ^-^), Javiera, Ceryniego (Nie na 100% ;-;), Hope (zmuszę kobite), Mashoum No Ona, Kiba, Kapral Levi, Red (nie na 100%), Rogue, Zekien.

Jak widać więcej jest panów, więc Samice mogą już sobie zamawiać xD. Tylko jak mówiłam od pon do piątku moze mnie nie być, a mam tak fajną klawiaturę, że muszę wszystko przepisywać -,- i jak zabraknie mi weny to przepraszam :CCCC Ale wy mnie zawsze podniesiecie na duchu ^-^

AAA NO TAK!!! ZAPRASZAM TUTAJ DO :

Obóz Dla Ocalałaych

Witam was tak Jako Avia Mavis Crownquard :)

Ps. Wybaczcie za tak dużo ":C" itp. xd Ale tak dawno tu nie byłam, że muszę trochę się wypisać ;*

~~~Pozdrawiam Riven

Od Lost Angel C.D. Inami

Spojrzałam w dół.
- Poczekaj chwilkę - powiedziałam i opuściłam swoje ciało, które padło pod łapami wadery i wstąpiłam w ciało furii. Próbowałam zapanować nad tym ciałem, traciło kontrolę, ale jednak wygnało mnie i wróciłam do swojego ciała.
- Nie działa...
- Co ty zrobiłaś?
- Spróbowałam go opętać, ale wypędził mnie.
Wadera zdziwiła się, wyczułam to, a furia wciąż zbliżała się do nas.
- Musimy znaleźć tego, kto nią steruje - powiedziałam.

(Inami?)

Od Mairu C.D. Lexi

Łał... Właściwie to całkiem przydatne tak łatwo "rozczytywać" emocje innych. Przynajmniej tak m się wydaje.
- Pod topola...? - nie skojarzyłam na początku o co chodzi. Dopiero po chwili to do mnie dotarło. Chyba jestem przemęczona... Albo mózg mi zamarzł i przemókł przez tą wodę.
- Eee... No pewnie, chodźmy...- mruknęłam, po czym ruszyłam za waderą. Nigdy nie lubiłam mieć nieznanego wilka za plecami.
Usiadłyśmy pod drzewem. Byłam mokra, brudna i przemoknięta. I nie miałam zielonego pojęcia gdzie jestem. A Lexi wyglądała na miłą... Może jednak pomogłaby mi...?
- Czy mogłabyś mi powiedzieć gdzie jestem...?- zapytałam niepewnie lecz z nadzieją. Oddam wszystko za chociaż mały suchy, ciepły kącik, w którym mogłabym odpocząć...

<Lexi?>

Kolejny wilk!

 

Właściciel: Ryū no iki
Motto: Ja nigdy nie przegrywam. Nigdy tak do końca.
Imię: Ma wiele imion, ale mów mu Estel
Pseudonim: Jego wrogowie i ich sojusznicy znają go pod imieniem Faramir, co znaczy w prastarym języku „klejnot wśród myśliwych”
Charakter: Estel jest bardzo tajemniczym wilkiem. Jest zazwyczaj poważny i promieniuje od niego aura pewności siebie i opanowania. Ważne są dla niego honor, prawość i uczciwość. Jest lojalny wobec swoich przyjaciół i zawzięty wobec swoich wrogów. Nie łatwo go odwieść od jego zamiarów. Jest nieufny i dość trudno jest się do niego zbliżyć. Potrafi być zabawny, a nawet romantyczny, choć bardzo rzadko mu się to zdarza. Twardo stoi na ziemi i zawsze przytomnie ocenia sytuacje. Jego zawziętość i upór są wręcz legendarne.
Wiek: 5 lat / 13 grudzień
Płeć: Basior
Żywioł: Umysł i Mrok
Stanowisko: Strażnik granicy północnej
Moce:
*Gdy patrzy komuś w oczy potrafi odczytać jego myśli
*Patrząc komuś w oczy potrafi zmienić jego nastrój, np. pewność zamienić w panikę
*Podczas walki zawsze towarzyszą mu trzy powstałe z mroku wilko-cienie, które pomagają mu walczyć i znikają zaraz po bitwie
*Potrafi wywołać tornado
*Widzi w ciemnościach
*Na trzy minuty potrafi może odebrać komuś wzrok
*Instynktownie odbiera uczucia innych
Wygląd: Jest to smukły, silny, szaro-czarny wilk o złotych oczach. Ma wiecznie zmierzwione futro, a czerń na jego grzbiecie układa się w dziwne symbole. Na plecach i u nasady ogona ma blizny, które zapewne nigdy nie znikną.
Zauroczenie: Wciąż szuka tej jedynej
Ex: Nie rozdrapujmy starych ran, dobrze?
Rodzina: Nie chce o nich wspominać. Wiedz tylko, że jego matka – Aniell – ojciec – Kazim- i brat – Ossure- nie żyją.
Historia: Estel nie do końca pamięta co się z nim działo. Właściwie to pamięta tylko jakieś fragmenty z jego przeszłości. A zwłaszcza jeden fragment. Pamięta, że gdy ukończył 2 lata wyruszył na swoje pierwsze samotne polowanie. Wszystko było pięknie, udało mu się upolować mnóstwo zwierzyny i z dumą wrócił do legowiska, tylko że… Gdy dotarł na miejsce zakrwawione ciała jego rodziców i młodszego brata leżały porozrzucane po jaskini, a zapach innych wilków unosił się w powietrzu. Wtedy właśnie, gdy jego serce przepełnił ból i gorycz, poprzysiągł zemstę i wyruszył na największe łowy swojego życia. Od tej pory wytrwale wędrował po świecie i odnajdując wilki, których zapach unosił się w jaskini, pozbawiał je życia, tak jak one zrobiły to z jego rodziną.
Głos: 

Inne Zdjęcia: -

Ocena: o/o

Siła: 200 Szybkość: 85 Wytrzymałość: 90 Zwinność: 85

Od Holly C.D. Lost Angel

- Hmm... - Zamyśliłam się. Nagle zza drzew wychyliła się głowa wadery, nowej wadery. - Może do niej podejdziemy? Trzeba rozruszać stare kości. - Uśmiechnęłam się. Nie umiem dobrze operować tak suchymi żartami. Na szczęście Lost Angel nie komentując mojego dowcipu zwinnie skoczyła na łapy i wybiegła z kuli. Ociężale ruszyłam za nią z tęsknotą patrząc na niknącą kulę z przerażeniem odczuwając skutki wyjścia z niej.
Zanim się obejrzałam stałyśmy przed waderą, która odwrócona była do ns tyłem.
- Cześć! - Zawołała Lost i wilczyca wolno odwróciła się do nas. Sądząc po jej postawie widziała nas.
- Witaj. - Szczęknęłam uśmiechając się blado.
Wadera miała czarną sierść przeciętą krwistoczerwoną pręgą na grzbiecie. Jej łapy, końcówka ogona i skrzydła były tego samego odcienia. Moś uwagę przykuł naszyjnik, może obroża. Zdecydowanie coś, czego chciałam się dowiedzieć. Wilczyca samą swoją sylwetką prowokowała do zadawania pytań.
- Jak ci na imię? - Spytałam wolno zaciskając szczęki tak, aby bardzo nie zgrzytać zębami. Trzęsłam się z zimna. Popatrzyłam na Lost. Rozradowana mogłaby spokojnie przesiedzieć całą zimę na gałęzi. A przynajmniej na taką wyglądała.

<Lost? Isara? :))>

Od Sky

Zauważyłam basiora. chodził wśród drzew patrolując teren. Postanowiłam go obserwować. Trwało to dość długo i zaczęłam się zastanawiać czy nie lepiej podejść do niego i się przywitać. Wstałam z ziemi i wyjżałam zza krzaka.
wilka tam nie było. Rozglądałam się wokoło ale nigzdie go nie zobaczyłam. Stanęłam pod drzewem i nagle czyjaś łapa przycisnęła mnie do pnia. To ten basior którego obserwowałam! Mocno mnie trzymał i wpatrywał mi się prosto w oczy. Poczułam się nieswojo.
- Kim jesteś? Śledzisz mnie? -spytał ostro
- Nie....J..Jestem Sky...-odparłam
- Co tu robisz?
- Ja...chciałam cię tylko poznać...

<Jakiś basior?>

Od Domeno C.D. Dalli

- A czemu ty cały czas uciekasz? -spytałem
- Pierwsza spytałam. -odparła
- Już nie śledzę -powiedziałem.
Wstałem i ruszyłem na północ. Liczyłem, że spotkam jakieś wilki. Nie zaszedłem jednak daleko, gdyż pod drzewem zauważyłem wilka. Zauważył mnie i spytał:
- Co tu robisz to teren naszej watahy. Chcesz dołączyć?
- No....no w sumie mogę zostać -pomyślałem
-"A przynajmniej na jakiś czas''- dodałem w myślach
Szedłem z basiorem u boku. Zaprowadził mnie na teren watahy. Było tam masa wilków. Nagle zauważyłem...Dallę!
- Czy ona też jest w watasze? -spytałem
- Tak a co?
- Nic
kiedy zostawił mnie samego, podszedłem do wcześniej poznanej wilczycy i powiedziałem.
- Cześć!
<Dalla>

Od Inami C.D. Lost Angel

-Yyy... Tak mam.-Odpowiedziałam cofając się.
-To na 3 w górę.
Skinęłam głową.
-Uwaga 1..3! Już! Leć!-Obie wzbiłyśmy się nad chmury i usiadłyśmy na jednej z nich.
-Lost chyba się od tego nie uwolnimy, bez jakiej kol wiek walki.-Odparłam spoglądając w dół.-To ma skrzydła!!!

( Lost Angel?)

Młoda wadera, czyli kolejny adept.

Właściciel: kisasi
Motto: ,, Strach to nie zawsze oznaka słabości"
Imię: karibu
Pseudonim: kari
Charakter: Mój charakter jest bardzo zróżnicowany z winy mego ojca na początku jestem nieufna i niezbyt sympatyczna, ale gdy poznam kogoś bliżej ukazuje swą prawdziwą naturę a mianowicie troskliwość matczyną i wierną przyjaźń. Nikt kto mnie bobrze zna nie powiedziałby, że jestem tchórzem, chociaż jestem w tak młodym wieku odwagą dorównuję dorosłym osobnikom. Jeśli kogos napawdę polubie to jestem naprawdę sympatyczna, uczciwa i szczera. Dla starszych i bardziej doświadczonych osobników zawsze jestem szczera i okazuje im należyty szacunek. Dość rzadko miota mną agresja i gniew na myśll o mom ojcu odczuwam raczej niesmak i żal. O wiele częściej jestem radosna i lekko zwariowana.
Wiek: pół roku || 18 marca
Płeć: wadera
Żywioł: mrok, ogień
Stanowisko: adept
Moce: mrok - w każdej chwili mogę sprawić, że ziemie spowije ciemność i mogę stworzyć awatara mroku , ogień - mogę ziać ogniem, strzelać z łapą ogniem i nie płonę w ogniu.
Wygląd: Moja sierść jest trójkolorowa grzbiet końcówka ogona i wierzch łapy są ciemnobrązowe, spód, łapy i częściowo łeb jest biały, reszta mojego futra jest jasnobrązowa. Moje oczy są brązowe.
Zauroczenie: za młoda
Ex: brak
Rodzina: matka- Sirami,
               ojciec - Kazuro,
               brat- soul.
Kiedy będę dorosła chcę założyć własną.
Historia: Urodziłam się pół roku temu w zaśnieżonej jamie, miałam starszego brata soula. Kiedy mój ojciec Kazuro mnie zobaczył na początku bardzo się cieszył, jednak potem wszystko się zmieniło pewnością zapytacie dlaczego? Otóż dlatego, że myślał ,że odziedziczę po nim większość mocy ale ja miałam po mamie moc mroku, a po ojcu ognia ale i tak on umiał więcej. Dwa miesiące później moja matka umarła na nieznaną chorobę i wtedy ojciec mnie znienawidził. Chociaż byłam małym szczenięciem miałam długie treningi jak walczyć, polować i używać swoich mocy czasami trwały nawet 5 godzin. Kiedy się w końcu kończyły szłam do naszej jamy i bardzo długo spałam. W końcu nie wytrzymałam o wschodzie słońca uciekłam od brata i ojca. Wędrowałam cały miesiąc jednak treningi z ojcem się na coś przydały. Właśnie rozpoczynał się drugi miesiąc mojej wędrówki i właśnie wtedy tutaj doszłam. I teraz opowiadając Ci tę historię pragnę dołączyć do twojej watahy.
Głos:

 

Siła: 199 Szybkość:71 Wytrzymałość:200 Zwinność:71 

Pwitajmy nowego członka.

Właściciel: anka.k - howrse, muchomor - doggi game
Motto:

"Nie koncentrujesz się na ryzyku. Koncentrujesz się narezultatach. Żadne ryzyko nie jest wystarczająco wielkie,by zapobiegło wykonaniu tego, co konieczne."

Imię: Isara
Pseudonim: Iska, Isa
Charakter: Chłód i obojętność biją od niej na kilometr. A jednak czujesz swoiste przyciąganie, chcesz dowiedzieć się o niej jak najwięcej. O tej cichej, na pozór spokojnej i tajemniczej istocie. Część twoich pytań ignoruje. Odpowiada wybiórczo. Prosisz ją, żeby sprecyzowała swój charakter. Spogląda ci w oczy. W jej ślepiach czai się kpina. A jednak zaczyna mówić. Delikatny i melodyjny głos przecina powietrze.
Na pozór spokojna, pełna sprzeczności. Na wstępie nie rzuci się nikomu do gardła, co nie znaczy, że można bagatelizować jej umiejętności. Obojętna. Mógłbyś błagać, wyć z bólu... Nie pomoże, zignoruje, a nawet dobije jeśli zajdzie taka potrzeba. Gotowa z zimną krwią zamordować nawet bliską sobie osobę. Bez mrugnięcia okiem wbije nóż w plecy przyjaciela. Zadajesz sobie pytanie, jak postąpi z wrogiem? Zgotuje mu śmierć wolną i bolesną, dołoży wszelkich starań, aby zginął w męczarniach. Jeśli wyznaczy sobie jakiś cel będzie do niego dążyła bez względu na wszystko. Gotowa iść po trupach. Wbrew pozorom ambitna. Choć na co dzień nie wychyla się z ogółu to może zaskoczyć wszystkich w najmniej spodziewanym momencie. Realistka. Zawsze określi swoje szanse w danym przedsięwzięciu. W jej życiu nie ma miejsca na uczucia, jedynie na chłodną kalkulację. W praktyce jest jednak inaczej. Jest wewnętrznie rozdarta. Z jednej strony chciałaby pokochać kogoś, ale z drugiej boi się zawodu. Nie chciałaby też mieć szczeniąt, po prostu we własnym mniemaniu nie nadaje się na matkę. Nie zdziwiłaby się, gdyby okazało się, że jest zupełnie pozbawiona instynktu macierzyńskiego. Wbrew pozorom jest silna psychicznie, choć w skrajnych przypadkach przeżywa załamania nerwowe. Ma za sobą kilka prób samobójczych, jak widać nieudanych. Potrafiłaby się zabić, tylko dziwnym trafem jeszcze chodzi po tym świecie. Jest dumna, nigdy nie przyzna się do błędu. Poczucie honoru interpretuje inaczej niż wszyscy. Można o niej powiedzieć, że jest inteligentna. Zdarza się, że nie wiadomo czy żartuje czy mówi całkowicie poważnie. Zazwyczaj jest to czarny humor.
Czy jest druga strona medalu? Ta lepsza? Jest zdecydowana, odważna i posłuszna rozkazom alfy. Śmiało kroczy dalej i z łatwością dokonuje wszelkich wyborów, przeważnie trafnych. Choć nie łatwo się przywiązuje, to potrafi być wierna. Pod maską chłodu i obojętności kryje się różany pąk, który jak na razie boi się zakwitnąć. Może tutaj ktoś jej w tym pomoże?
Wiek: 3 lata
Płeć: Wadera
Żywioł: mrok, powietrze
Stanowisko: Szpieg
Moce: Latanie, ukrycie się w ciemnej chmurze pyłu, którą sama wytworzy, telepatia, potrafi stać się niewidzialna
Wygląd: Isara jest smukłą wilczycą. Jej ciało jest bardzo gibkie, co pozwala jej na wykonywanie przeróżnych manewrów na lądzie jak i w powietrzu, raczej nie wykonalnych dla innych wilków. Jest dość wysoka, za sprawą długich, chudych łap. Całe jej ciało pokryte jest smolistą sierścią z czerwonymi znaczeniami. Jej ślepia są szkarłatne, co nie zawsze widać, gdyż tęczówka jest prawie zakryta przez wielkie źrenice. Są jeszcze czarne, rozłożyste skrzydła pokryte piórami. Na szyję Isy założona jest ciężka, metalowa obroża. Pamiątka po krzywdach jakie ją kiedyś spotkały...
Zauroczenie: brak
Ex: brak
Rodzina: Sometha & Yamis - rodzice (zaginęli)
Historia: W pierwszych dniach życia kręciło się wokół niej wiele różnych wilków. Co chwila do noska młodej dolatywała coraz to nowa woń, wcześniej nie znana. Potem to się zmieniło. Kiedy czarna otworzyła ślepka. Zobaczyła pustą jaskinię. Zaczęła czołgać się w kierunku świetlistej plamy, która była wyjściem. Jednak opuszczenie groty skutecznie utrudniła jej matka, samica alfa.
~*~*~*~
Następne wspomnienia pochodzą z czasu, gdy Isara miała 2 miesiące. Pamięta, że dzień w dzień próbowała opuścić jaskinię i zwiedzić okolicę. Najczęściej ojciec po prostu siadał po środku wyjścia i rozkładał skrzydła. Młoda na próżno próbowała obejść tą przeszkodę.
~*~*~*~
Pierwszy raz opuściła jaskinię w wieku 3 miesięcy. Oczywiście w towarzystwie rodziców. Pokazali jej całe tereny watahy. Od tego dnia waderka regularnie wychodziła na dwór i bawiła się z innymi szczeniętami.
~*~*~*~
Coś zmieniło się gdy miała 2 lata. Wszyscy członkowie watahy chodzili jacyś podenerwowani, na Wielkiej Polanie nie było widać bawiących się szczeniaków. Nastał czas oczekiwania. Po kilku dniach kumulowane emocje wybuchły. Nastała wojna z watahą, która już od kilku dni nieustannie naruszała granice. Celem głównym było porwanie księżniczki. Chociaż Isa broniła się jak umiała została pojmana. Spędziła rok w zamknięciu, dzień w dzień poniżana i torturowana. W końcu nadszedł dzień, gdy powiedziała "Dość!". Uciekła. Tułała się po świecie. Rodziców nie odnalazła, a jej wataha już dawno nie istniała.
Głos:

Ocena: 0/0

Siła: 60 Szybkość: 150 Wytrzymałość: 75 Zwinność: 200

Od Lexi C.D Mairu

-Może ci w czymś pomóc tak a propo....Jesteś straszie zdenerwowana
Wyczuwałam od wadery niespokojne emocje takie jak strasz niepokój czy śmierć.
-Asz tak widać-Obudził mnie jej głos
-No tak.Przeskakujesz z łapy na łape i ja wyczuwam różne emocje może sie schronimy pot tą topolą-Pokazałam

<Mairu?>

Od Dalli C.D Domeno

- Jestem Dalla... - Odpowiedziałam cicho ukrywając się za swoimi włosami.
- Zgarnij te włosy, bo pysk ci zasłaniają. - Powiedział i odgarnął mi łapą włosy. Ja automatycznie oddaliłam się o kilka kroków, podniosłam łeb z dumą i pobiegłam w las, a Domeno za mną. Schowałam się za krzakami jeżyn (one to mój ulubiony przysmak), Domeno nadal biegł przed siebie, ja nie mogąc oprzeć pokusy zaczęłam zjadać wszystkie jeżyny z krzaka pozostawiając plamy za sobą. po kilkunastu metrach obróciłam się, widząc Domena biegnącego za mną. Obok mnie stało drzewo, ja szybko wskoczyłam na nie, i spytałam.
- Dlaczego za mną cały czas biegniesz?

( Domeno? )

Od Domeno

Szedłem przez las. Pośród gęsto rosnących drzew jakoś udało mi się ujrzeć rzekę. Dzień był dość upalny, a ja maszerowałem już kilka dni, więc postanowiłem trochę odpocząć i popływać. Właśnie minąłem ostatnie drzewo dzielące mnie od rzeki kiedy usłyszałem głośny plusk i błagalny krzyk.
- Pomocy!
Zacząłem się rozglądać. Nagle ujrzałem wilka topiącego się w wodzie. Zaplątał się o wodorosty rosnące na dnie i z trudem utrzymywał na powierzchni. Bez namysłu wskoczyłem do wody i wyciągnąłem nieznajomego na brzeg. Leżał na trawie ciężko oddychając. Gdy w końcu doszedł do siebie, spytałem:
- W porządku?
- Tak
- Jestem Domeno a ty?
<ktoś?>

Od Lost Angel C.D. Inami

Po plecach przebiegły mi dreszcze: przeraziłam się. Był środek dnia, a tu furia stoi na słońcu? Już wam wam wyjaśniam, czym jest furia: jest to bezduszna istota, która posiada pana wykonując jego rozkazy dotyczące zemsty na kimś, czyli narzędzie zemsty. Spojrzała na nas. Nastroszyłam sierść.
- To nie jest ktoś dobry Inami, masz skrzydła? - spytałam. Wyglądało na to, że bez skrzydeł nie wydostaniemy się w najlepszym stanie z tego przeklętego miejsca.

(Inami?)

Od Inami C.D. Lost Angel

Weszłyśmy do fioletowego lasu, a ja od razu zaczęłam się nim zachwycać.
-Ale tu ślicznie. Wow. Będę mogła tu przychodzić codziennie?- Podskakiwałam do różnych roślin i je dokładnie oglądałam.
-Mówiłam. On jest przepiękny.
-Zgadzam się z tobą.- Szybko podeszłam do wadery i zrównałam z nią krok.- A wiesz? Ja urodziłam się w podobnym lesie. Nazywał się on "Las Płaczących Gwiazd".
-"Płaczących Gwiazd"?- Wadera zrobiła wyjątkową zdziwioną minę.
-Tak nazwa od tego, że jest niebieski no i ode mnie.
-Od ciebie?- Znów ta mina.
Tak mama mi mówiła, że na początku nie maiłam tych niebieskich miejsc na moim ciele...-Pokazałam łapą na moje niebieskie świecące futro, opuszki łap, nos i zęby.-...ten las mi je "dał", ale nie tylko to. Gdy miałam pierwsze urodziny zostałam obdarowana także tym naszyjnikiem.-Pokazałam na świecący się kryształ.- Nikt wcześniej nie został tak obdarowany jak ja. Potem uciekałam przez ten las i za mną na drodze powstawał napis i właśnie, dlatego ta nazwa. Sam sobie ją wybrał. Ta przeszłość dla mnie tylko jest w miarę normalna, aby ją opowiadać innym reszta mojego życia to coś innego.-Spuściłam głowę w dół i szybo ją podniosłam.- Ale ten las jest naprawdę taki sam tylko kolor ma inny. Wszystkie rośliny, co tu rosną są takie same jak w tam tym. -Znów podbiegałam do każdej rośliny. Nagle zobaczyłam jakiegoś wilka. Szybko podbiegłam do Lost Angel.
-Ej Angel zobacz. Ktoś tam siedzi? To Alpha?

( Lost Angel?sorrki ze tak długo, ale jakoś nie mogłam się do tego zebrać)

Nowa Wilczyca z Lasu.

gdzie znajdziecie: Jest możliwe, że wszędzie ale najczęściej:

Właściciel: AniolSmierci
Motto: "Nieważne co o tobie myślą, ważne co myślisz o nich"
Imię: Dalla
Pseudonim: Wilczyca z lasu.
Charakter: Dalla to bardzo nieśmiała wilczyca, która mieszka w lesie, z kilkoma jednorożcami: Fadyną, Eron'em i Iskrą. Jest w stosunku do nich bardzo lojalna i szczodra. Jest urodzoną szamanką, umie znaleźć swoim instynktem niespotykane zioła. Uwielbia pomagać osobom w potrzebie.
Wiek: 2,5 lata
Płeć: Wadera
Żywioł: Natura i magia
Stanowisko: Szamanka
Moce:
- Uleczanie jednorożców
- Rozmawianie ze zmarłymi
Wygląd: Dalla jest brązowo-białą wilczycą, pokrytą miękkim puchatym futrem. Jest dość chuda, ale nie można tego stwierdzić przy puchatym futrze, gdy obleje się ją wodą, to widać.
Zauroczenie: Przez lata uciekała przed miłością.
Ex: Nie chce o nim wspominać.
Rodzina:
               Matka - Livra,
               Ojciec - Insendo,
               Siostry - Chicka, Ali, Sarash
Historia: Opuściła rodzinę w wieku 1,5 wraz z siostrą Sarash. Chyba przeszły cały świat. Kiedyś dołączyły do watahy i Dalla poznała basiora, który po pół roku zdradził ją z inną wilczycą. Więc uciekła z tej watahy, a Sarash tam została. Wróciła na chwilę do watahy swoich rodziców, wtedy się okazało, że po bitwie jej rodzice zostali wygnani. w wieku 2,5 lat zaprzyjaźniła się ze stadem jednorożców i odkryła żywioł natury.
Głos:

Ocena: 0/0

Siła: 40 Szybkość: 190 Wytrzymałość: 60 Zwinność: 200

Od Mairu C.D. Lexi

Z nieufnością patrzyłam na białą waderę, która wyłoniła się zza zasłony deszczu. Była ode mnie większa. W sumie trudno się dziwić, ogromna większość wilków jest ode mnie wyższa i silniej zbudowana. Z jednej strony to dobrze, moi przeciwnicy mnie nie doceniają, ale z drugiej wywołuje to we mnie sporą frustrację... Ech...
Lexi nie wyglądała w prawdzie na kogoś, kto chciałby się mnie pozbyć, ale czy ja wiem...? Jedną z rzeczy jakie nauczyło mnie życie, to to, że pozory często bardzo mylą...
-Jestem Mairu.- powiedziała, po czym omal się nie wywaliłam pod naporem wody, która lunęła na mnie z jakiegoś wielkiego, zielonego liścia. A niech to! Złym wzrokiem zerknęłam na liść, przez który było mi jeszcze zimniej niż wcześniej. Znów spojrzałam na wilczycę przede mną. Wyglądałam zapewne jak zmokła kupka nieszczęść i tak też się czułam. Przez chwilę rozważałam czy nie zapytać wadery o drogę do jakiejś jaskini, czy czegoś tam, ale po chwili doszłam do wniosku, że byłoby to co najmniej głupie... No i zapewne bym się tym jej narzucała. Chyba... Chyba poradzę sobie sama... Pełna niepewności, przestąpiłam nerwowo z łapy na łapę.
- To... To ja już pójdę...- mruknęłam niepewnie.
<Lexi>

Od Regis'a

- Nie było mnie tu od długiego czasu - nabrałem rześkie powietrze w płuca i ruszyłem w głąb miejsca które zawsze było mym domem.
Znów to piękne uczucie, tutaj wydaje się, że takie wilki jak my mogą wszystko. Przedarłem się przez krzaki i znalazłem główną polanę. Jak zwykle dużo rozmaitych wilków, pewnie jeszcze wielu strażników i wojowników jest rozpostartych po całym terenie. Odwróciłem się i grzecznie potaknąłem widząc znaną mi twarz.
- Witaj, Dowódco Strażników - Uśmiechnąłem się
- Regis... Zamiar powrotu? - odparł z uśmiechem
- Owszem, niech zgadnę kobieta cię zmieniła? - zerknąłem za siebie gdzie siedziała dawna Kate rozmawiająca z resztą - wiesz gdzie znajdę moja partnerkę?
- Niestety nie, patroluje tylko te tereny, nawet jakby przekroczyła granice, dowiedział bym się z kilkodniowym opóźnieniem - zniknął tak szybko jak się pojawił
- Nawet jakby opuściła granice? - wyszeptałem do siebie
- Regis? - usłyszałem swoje imię i się odwróciłem

<Ktoś?>

Od Lexi C.D Mairu

Chodziłam sobie w te i wewte mrucząc coś sobie pod nose.Nagle zawiał wiatr a w raz z wiatrem zapach wilka i deszcz.Szłam w desczu czując coraz bardziej becność nieznajomego wilka.Nagle stanełam oko oko z waderą czułam do niej strach wienc łagodnym głosem
-Hej czy my się znamy?
-Nie
-Jesteś nowa w watasze?
-Tak
-Jak masz na imie ja jestem Lexi


<Mairu?>

Od Mairu

Wielkie krople deszczu spadały jedna po drugiej z mocnym pluskiem uderzając o ziemię i totalnie zasłaniając mi widoczność. Wyraźnie widziałam zaledwie to, co było do odległości 1m ode mnie.
Wspaniale…
Mokre futro lepiło mi się do ciała, a deszcz zalewał mi oczy. Nie miałam się gdzie schować. Szczerze powiedziawszy nawet nie wiedziałam gdzie byłam. Orientowałam się tylko, że w jakimś lesie, ale za dużo mi to nie mówiło.
Kolejny wielki pień. Ogromnym wysiłkiem udało mi się go przeskoczyć. Tylko lądowanie mi nie wyszło, gdyż poślizgnąwszy się na mokrym mchu, wpadłam w jakąś kałużę. Zerwałam się na równe nogi i odruchowo spróbowałam się otrzepać, co oczywiście biorąc pod uwagę ulewę jaka panowała dookoła było bezcelowe. Byłam zmęczona, więc po krótkim namyśle doszłam do wniosku, że po prostu bez sensu jeść brnąć dalej. Znalazłam jakiś kamień, który choć troszkę osłaniał mnie od lodowatego deszczu, po czym w dość ponurym nastroju położyłam się pod nim.
Ale zimno…
Deszcz powoli się przerzedzał. Założyłam, że w ciągu godziny uspokoi się na tyle, bym mogła ruszyć dalej. Ech…
Nagle jakiś szelest wyrwał mnie z zamyślenia. Czujnie poderwałam głowę wpatrując się w punkt z którego dobiegł dźwięk. Po chwili węszenia z lekkim podenerwowaniem wstałam z ziemi. Wilk. Wyczuwałam wilka. Pytanie tylko, czy należy on do tych, którzy będą usiłować mnie zabić (jak to było do tej pory), czy też nie…

<”Jakiś Wilk”? >

Kolejny wilk!

 

Właściciel: anka0120
Motto: Nie ufam nikomu, a kocham tylko tych co na to zasłużyli.
Imię: Domeno
Pseudonim: Demon (rzadko używane)
Charakter: Domeno jest bardzo tajemniczym i odważnym wilkiem. Ma dwie twarze: wobec przyjaciół jest miły i lojalny, natomiast wobec wrogów i nieznajomych nie ufny a nawet agresywny. Warto mieć w nim przyjaciela, gdyż oddałby życie za każdego kto na zasługuje.
Wiek: 2 lata ll 09.12
Płeć: basior
Żywioł: Czarna magia i ciemność
Stanowisko: Wojownik
Moce: Potrafi stać się niewidzialny, doskonale widzi w ciemności. Potrafi przywołać duchy zmarłych i porozumiewać się z nimi. Czyta w myślach innych wilków.
Wygląd: Ma lśniące, czerwono-czarno-białe futro. Posiada też smukły pysk i piękne żółte oczy. Na przednich łapach zawsze nosi złote bransolety.
Zauroczenie: brak
Ex: brak
Rodzina: Matka, ojciec i dwoje braci- Moon i Conan.
Historia: Domeno miał 6 miesięcy kiedy zaczęła się wojna pomiędzy jego watahą a watahą z południa. Dzień przed walką został uprowadzony przez szpiegów. kilka dni później udało mu się uciec. Spotkał swoje stado, które od razu oznajmiło mu, że został wyrzucony z watahy. Nikt nie słuchał jego tłumaczeń... Nikt się za nim nie wstawił...
Głos: Jorge Blanco

Ocena: o/o

Siła: 199 Szybkość: 200 Wytrzymałość: 79 Zwinność: 79

Kolejna członkini!

 

Właściciel: Ryū no iki.
Motto: „To, co jest coś warte, ma też swoją cenę…”
Imię:Mairu
Pseudonim: Mai
Charakter: Mairu jest… Dość trudnym stworzeniem. W sumie nie ma co się temu dziwić, życie nie potraktowało jej łagodnie. Zacznijmy od tego, że wilczyca ta była niechcianym, najmniejszym szczeniakiem w miocie, które z niewiadomych przyczyn dostało od natury dwa najsprzeczniejsze żywioły – ogień i wodę. Wyjaśnia to między innymi to dlaczego zazwyczaj trzyma się na uboczu, i jest bardzo czujna i zamknięta w sobie. Po prostu rodzice odczuwalnie dawali jej do zrozumienia, że oni dbać o nią nie będą i sama ma sobie radzić. Zawsze też więc stara się radzić sobie sama i polegać tylko na sobie. Nie ufa innym, ale w głębi serca wierzy, że na świecie nie istnieją tylko i wyłącznie wilki, które jej nie chcą i chcą się jej pozbyć. Jeśli więc odkryje, że ktoś jest godzien jej zaufania, jest wobec niego lojalna i zawsze chętna do pomocy. Na pewno też nie można powiedzieć o niej, że jest tchórzliwa. Już urodzenia musiała walczyć o przetrwanie, więc musiała być odważna i lekko nieobliczalna. No i sprytna.
Wiek: 2 lata
Płeć: Wadera
Żywioł: Ogień i Woda
Stanowisko: Obrończyni Alph 

Moce: Mai potrafi formować pociski i broń różnego rodzaju z ognia i wody. Z niewiadomych przyczyn potrafi też w ekstremalnych przypadkach zionąć ogniem. Potrafi również przyśpieszać gojenie się ran za pomocą wody. Podczas walki jej futro podlega samozapłonowi. Jest odporna na działanie ognia i potrafi bardzo długo przebywać pod wodą. Jej umiejętnością jest też niesamowita prędkość.
Wygląd: Mairu jest bardzo drobną wilczycą. Tak drobną, że niektóre wilki czasem mylą ją ze szczeniakiem. Jej ciało jest pokryte głównie czarnym futrem, nie licząc tylnych łap (bez palców) i palców w przednich łapach, które mają kolor biały, oraz piersi i futra na głowie, które jest koloru bardzo jasnego brązu. Jest lekko zbudowana, co wcale nie wpływa na jej siłę fizyczną, która jest zaskakująco duża. Jest gibka i zwinna. Ma oczy koloru złota.
Zauroczenie: Jest ktoś, kogo lubi, ale to tajemnica.
Ex: Nigdy w jej życiu nikt nie zaistniał w taki sposób…
Rodzina: Ojciec – Arkan, Matka – Nurei, Trzej bracia – Kir, Fatum i
Rouge, Siostra – Arija. Czy chciałaby rodzinę mieć? Tak. Nawet bardzo. Tylko nie za bardzo wierzy, że jest to dla niej możliwe...
Historia: Meiru urodziła się jako najmniejszy i niechciany szczeniak w rodzinie wilków, które nie należały do żadnego stada. Rodzice jej nie chcieli i wyraźnie dawali jej to do zrozumienia. Rodzeństwo też nie było do niej przychylnie nastawione, była ich „rozrywką” i „kozłem ofiarnym”.
Tak więc już od najmłodszych chwil musiała walczyć samodzielnie o przeżycie. Mimo wszystko z niewiadomych przyczyn ciągle kochała swoją rodzinę i wierzyła, że oni jednak też ją kochają. Dopóki pewnego dnia nie obudziła się zupełnie sama na środku nieznanego pustkowia. Tak, porzucili ją. Od tej pory nie ufa już innym wilkom. Po tym dla niej traumatycznym wydarzeniu błąkała się po świecie starając się nie zginąć, ąż wreszcie pewnego dnia trafiła tutaj…
Głos: 

Inne Zdjęcia: -
Ocena: o/o

Siła: 80 Szybkość: 200 Wytrzymałość: 80 Zwinność: 100.

Zielona Sky!

 

Właściciel: anka0120

Motto: "Bądź sobą, bo wszystkie inne role są już zajęte"

Imię: Sky

Pseudonim: -

Charakter: Jest bardzo przyjacielska i lekko zwariowana. Uwielbia się śmiać i nie znosi nudy. Lubi zawierać nowe znajomości. Ma optymistyczne podejście do świata.

Wiek: 2 lata 2 miesiące ll 26.07

Płeć: Wadera

Żywioł: Natury i wody

Stanowisko: Sędzia

Moce: Potrafi przyśpieszyć wzrost roślin. Umie poruszać wodą i oddychać pod nią. Może zahipnotyzować innych. Potrafi też tak poruszyć gałęziami drzew by spętały innego wilka.

Wygląd: Ma piękną biało-zieloną, puszystą sierść i zielone oczy. Posiada też mały nosek i ostre pazury. Jest szczupła, wysportowana i porusza się bardzo lekko.

Zauroczenie: Tymczasowo brak

Ex: brak

Rodzina: Matka, ojciec i siostra- Scarlet

Historia: Większość wilczych historii jest bardzo smutna. Sky jednak nie spotkało nic takiego. Gdy skończyła 2 lata, rodzice podjęli decyzję by opuściła ich stado. Pożegnała się z nimi i odeszła. W końcu znalazła się w watasze. Często odwiedza swoją rodzinę. Najbardziej tęskni za swoją siostrą.

Głos: Indila

Inne zdjęcia: brak

Ocena: o/o

Siła: 79 Szybkość: 200 Wytrzymałość: 79 Zwinność: 199

Od Lost Angel C.D. Holly

- Źle? - zdziwiłam się - Jest wspaniale!
Przewróciłam się na plecy. Machałam wesoło łapami. Podobało mi się to. Chciałam Zachęcić do tego waderę, ale chyba coś nie wychodziło, przewróciłam się na bok w stronę wadery. Na co mogłam liczyć?
- Mam pytanie, co teraz zrobimy? - zamachałam wesoło ogonem.

(Holly?)

Od Holly C.D. Lost Angel

- Wiesz, za dużo wrażeń jak na początek. - Uśmiechnęłam się blado. Nie wiedziałam co myśleć o bujnym życiu wadery. Mówiła szybko i z trudem rejestrowałam poszczególne zdarzenia. Z jej postawy wynikało, że opowiadała swobodnie, jakby nic interesującego się nie zdarzyło!
- W porządku. - Uśmiechnęła się szeroko. - To w takim razie ty coś o sobie opowiedz.
Zamyśliłam się. Moje życie w porównaniu do jej historii było porównaniem powieści do opowiadania dziecka. Ale szczerze nie odpowiadałoby mi takie życie. Lubię, gdy niewiele się dzieje.
- No, więc... Urodziłam się na jesieni, jestem jedynaczką, sierotą. Szukając ojca - który jak się okazało umarł - trafiłam tutaj. Zostałam mile przywitana, a wreszcie zostałam alphą. Nie wiem jak bardzo inni byli zdesperowani, że to akurat mnie wybrali. - Uśmiechnęłam się smutno. - Ale chyba nie jest źle z takimi przywódcami? - Wyszczerzyłam radośnie zęby.

<Lost?>

Nieobecność!

Wilczyca Amy będzie przez pewien czas nieobecna! :)

Od Lost Angel C.D. Holly

- Więc tak: stworzył mnie człowiek, polowały na mnie anioły, służyłam Szatanowi... - powiedziałam jednym tchem.
- Człowiek, żyje? - spytała.
- Dlatego zmieniłam się w upadłego anioła: został zamordowany, a ja chciałam zemścić się na jego zabójcy i wtedy wrzucili mnie do piekieł, służyłam Szatanowi, uciekłam, ścigali mnie i trafiłam tu i poleciałam na jakąś wyspę, gdzie zabiłam anielicę i wróciłam tu, zakochałam się, potem lekko się przemieniłam i jeszcze trochę było dziwnych sytuacji - skończyłam mówić i spojrzałam na waderę. Zadałąm jej w myślach pytanie, czy coś jeszcze chce o mnie wiedzieć.

(Holly?)

Od Holly C.D. Lost Angel

Zimny wiatr wywołany przez skrzydła wadery sprawił, że się wzdrygnęłam. Zachichotałam cicho.
- Nie czuję się jak ktoś znany. Szczerze? To zawsze żyłam na uboczu i jakoś się do tego przyzwyczaiłam. - Zaczęłam rysować pazurem wzory w ziemi.- Ale to mało istotne! Teraz jesteśmy tu we dwie. Nikt nam nie przeszkadza i możemy zdobyć się na szczerą rozmowę.
Wreszcie zdałam sobie sprawę, że słońce jest coraz niżej i zaczyna robić się chłodno. Machnęłam ogonem wytwarzając barierę, która powinna zatrzymywać ciepło. Do tej pory, kiedy tylko ją stosowałam działała bez zarzutów. Kiedy było już przyjemnie ciepło (A, że zimna nie znoszę, to poczułam się jak w niebie) rozłożyłam się wygodniej w trawie.
- No, to jakie masz sekrety? - Mruknęłam znacząco do wadery, puszczając jej oczko.

<Lost? Wiesz, dlaczego nie odpisywałam. :)>

Od Lost Angel C.D. Inami

- To teraz jesteśmy w terenach poza watahą, gdzie nikt nie powinien być.- powiedziałam.
- Pokażę ci, co jest dalej. Najbliżej jest stąd do Lasu Księżycowego. Jest on przecudowny! - powiedziałam. Wyszłyśmy z lasu i rzeczywiście, naszym oczom ukazał się las, którego liście były fioletowe. Bardzo lubię ten las, nadal nie wiem, co ciągnie mnie do terenów poza watahą, które na dłuższą metę są zakazane, a ja przemieszczam tam się jednak na skrzydłach.

(Inami?)

Od Inami C.D. Lost Angel

-Pewnie teraz myślisz, że zapytam się o twoją przeszłość, ale wiesz żyj teraźniejszością, a nie przeszłością.-Wadera spojrzała na mnie ze zdziwieniem.- Ale chyba nic mi nie zrobi za to że tu jestem?
-Raczej nie.
-To jeśli nie wiesz gdzie jest Alfa to byśm mogła mnie poprowadzać? Może ją akurat spotkamy.

(Lost Angel)

Od Rachel C.D. Miran

Ztrzymałam się i odwróciłam w stroną Miran
- Na pewno się nie boisz?
- Tak na pewno!
- Dobrze bo idę w głąb.
- To idę z tobę - Wadera wyprzedziła mnie. Złapałam ją za ogo
- Ale ty tu zostajesz.
- A to niby czemu?!
- Bo mam ważne sprawy do załatwienia. - Odpowiadałam wciąż oziębłym głosem.
- Ale dlaczego? Przecież tu nic nie jest straszne!
- To tu? Tak to nie jest straszne ale ja muszę coś zrobić - Zaczełam iść. - Ty tu na mnie zaczekaj! - Zniknełam w otchłani. Sprawdziłam jeszcze czy Miran jest tam gdzie jej powiedziałam. Była a ja zaczełam odprawiać rytuał przejścia. Weszłam do czarnej dziury utworzonej przeze mnie. Jednak ktoś jeszcze tam wskoczył była to Miran.
- Jeju co to jest?! - Zaszłam ją od tyłu
- Nie powinnłaś tutaj wchodzić! - Wadera przestraszyła się
- A niby czemu?
- Jest to inny wymiar. Wymiar ciemności. Wracaj spowotem do lasu tam będziesz bezpieczna.
- Nie!
- Co?!
- Powiedziałam nie! Albo idziemy razem i mi wszystko tłumaczysz albo zostaje tutaj z tobą!
Weschneła.
- Dobrze. Wracamy.
Gdy już przeszliśmy przez portal Miran zadawała mi bardzo dużo pytań. Co to było? Jak to zrobiłam? itd. Ja nic nie odpowiadałam bo nie miałam na co. Wkońcu wyszliśmy z lasu i zaczeliśmy iść w stronę nory Miran.
<Miran?>

Zabójca śmierci i cienia!

 

Właściciel: Sweet Horse
Motto: ,,Czyste sumienie to objaw problemów z pamięcią."
Imię: Vassar
Pseudonim: Vair
Charakter: Vassar jest skryty w sobie i bardzo nieśmiały. Jest socjopatą i nie lubi innych wilków. Jest arogancki, chamski i prawie wszyscy uważają go za totalnego dupka. Nie lubi zabawy, nie lubi prawie wszystkiego. Kocha samotność i spokój. Nie umie rozmawiać, a nawet jeżeli zaczniesz z nim konwersację (co rzadko się zdarza) to zakończy się ona kłótnią i kilkoma zadrapaniami. Lubi polować, zabijać itp.
Wiek: 3 lata, 28 kwietnia
Płeć: Basior
Żywioł: Śmierć, cień.
Stanowisko: Zabójca
Moce:
* Vide Mortis (łacina: Spojrzenie śmierci)- Zabijanie spojrzeniem.
* Calignem (Łacina: Wezwanie mroku)- Umie przyzwać czarną mgłę, która oślepia wrogie wilki na kilka minut.
* Canticum mortuis (łacina: Pieśń umarłych)- Przyzywa czarnych sługusów, którzy mordują wrogów.
* Magesterio (Łacina: Ostatni oddech)- Przywołuje wielką chmurę mgły, która zawiera toksyny. Ofiara się dusi...
* Indignatio (Łacina: Furia)- Zaczyna ogarniać go furia, przez którą zyskuje więcej siły i morduje wszystko.  

Wygląd: Vassar to bardzo chudy basior o białym futrze, czarnych, wręcz kruczych włosach i długich krwistych pazurach. Ma duże czerwone oczy, które świecą, a malunki pod nimi wyglądają jak czarne łzy. Ma bardzo długie, w środku zielone uszy, na szyi ma naszyjnik w kształcie krzyża i obrożę z ćwiekami. Ma dziwny ogon, wygląda jak jaszczurki i ma pełno tatuaży.
Zauroczenie: Miłość... Nie, to nie dla niego...
Ex: Nigdy nie miał dziewczyny.
Rodzina: Urodził się gdzieś daleko, a rodzina go zostawiła. Nie chce zakładać.
Historia: Urodził się bardzo daleko, a jego rodzice go zostawili. Od urodzenia był sam i w pierwszych dniach swojego życia trafił do jakiegoś klasztoru. Żył tam przez 2 lata, a potem uciekł, nie mógł znieść tych wilków... Wziął pochodnie i go podpalił. Po kilku dniach z dawnego domu został tylko popiół. Zadowolony ze swojej pracy począł wędrować i trafił tu.
Głos: 

Inne Zdjęcia:

Ocena: o/o

Siła: 200 Szybkość: 120 Wytrzymałość: 75 Zwinność: 75

Od Miran C.D. Rachel

-No jasne, czemu by nie.
Ruszyłyśmy. Szłyśmy w cieniu drzew, więc nie musiałam narzekać. Na razie. Rozmowa za nic się nie kleiła, nie miałam pojęcia o czym mogę rozmawiać z tak mrocznym wilkiem, jak Rachel. Ja taka nie byłam, kiedyś.
-Miran?-spytała ni z tego ni z owego wilczyca.
-O co chodzi?
-Wiesz...krzyczałaś dzisiejszej nocy przez sen...-zaczęła niepewnie
No świetnie. Wszystko się wyda, że jestem taka słaba itp, moc mnie opanuje(po raz kolejny) i znajdzie mnie bóg mrozu. Po prostu cudnie. Nie mogłam jednak dać po sobie nic poznać. Przybrałam zdziwioną minę i zapytałam:
-Serio? Pierwszy raz mi się to zdarzyło-kłamałam w żywe oczy.
-No coś nie sądzę-nie dawała się nabrać
-No proszę cię. Dobra nieważne... myśl sobie o mnie co chcesz.
Dalej milczałyśmy. Ziemia była rozgrzana od słońca więc całe moje futro pokrył mróz. Inaczej już dawno bym się ugotowała, i to od samego chodzenia.
-Idziesz tam bo chcesz medytować?-zagadnęłam gdy zbliżałyśmy się do celu
-Powiedzmy-odparła niewzruszona.
Gdy dotarłyśmy, ciarki przeszły mi po karku. Było głośno od krzyków wszystkich kiedykolwiek zmarłych wilków. Tu na każdym kroku czaiło się coś złego. Niezbyt mi się to podobało, ale też byłam zła. Zabijałam bez wahania, tłumacząc sobie, że to w obronie własnej. Czasami miałam dość swojego sumienia, a właśnie teraz tym bardziej nie dawało mi spokoju. Gdyby nie zwracać uwagi na dziwaczne krzyki było tu nawet ładnie.
-Pięknie tu-odezwała się Rachel.- Nie uważasz?
-Rzeczywiście, jest tu tak jakoś...specyficznie..
<Rachel?>

Od Lexi C.D. Dikino

Zanim pokazałam Dikinowi calom watahę trochę minęło czasu a dobry humor mi dopisywał.

-Ehmm jestem głodna a ty?

-Trochę

-To coś zjemy choć-Weszłam w krzaki przez które wydostałam się na polane gdzie było mnóstwo zwierząt

Em na co masz ochote

-No nie wiem na -Rozejrzałam-Na jelenia co ty na to?

<Dikino?>

Od Lost Angel C.D. Inami

Ma charakterek... Podobna do mnie, gdy byłam w jej wieku.
- Wiesz co, mamy jeden problem: Alpha może być teoretycznie wszędzie. - odparłam w przekonaniem.
- Więc nie wiesz, gdzie jest dokładnie? - powiedziała.
-Dokładnie tak. Przechodzę teraz niezbyt ciekawy okres życia... - powiedziałam. Doskonale wiedziałam, że pewnie będzie się interesować moją przeszłością, ale to niech pozostanie w moim sercu póki co. Nadal mam w sobie moc upadłego anioła, którą mogę przez przypadek obudzić i wyrządzić katastrofę naturalną porównywalną do tej sprzed kilkuset lat wywołaną przez inwazję demonów, którą zapoczątkował właśnie upadły anioł, który zdenerwował się i swą mocą niespecjalnie otworzył ogromne wrota piekieł i wszystkie demony i inne piekielne istoty wyrwały się z piekieł.

(Inami?)

Od Rachel C.D. Miran

- Miran na pewno chcesz abym tu została?
- Tak to znaczy jak chcesz.
- Yhym. Dobra mogę zostać ale teraz muszę już iść.
- A gdzie?
Spojrzalam na nią
- Gdzieś daleko. Nie długo wrócę.
Zaczełam iść powoli ale jednak zatrzymałam się przez Miran. Zawołała mnie i spytała:
- A czy bym mogła iść z tobą?
- Jasne jeśli się nie boisz
- A czego niby mam się bać?
- Ja idę do lasu kresu
- Gdzie?
- Do końca naszej watahy. Tam idą mroczne wilki czyli takie jak ja.
- Aha ok
- To co idziesz?
<Miran?>

Od Inami C.D. Lost Angel

-Odeszłam od mojej watahy, nie chce tam być.-Warknęłam.
-Dobra już się uspokój.
-Dobra może źle zaczęłyśmy.
-Proponuję ci dołączenie do watahy, w której ja jestem. Chcesz?
-Musze się zastanowić.
-I tak musisz pogadać z Aphą.
-No dobra prowadź.

<Lost Angel>

Od Lost Angel C.D. Inami

- Ktoś ci chyba już mówił, żebyś tu nie szła... - odparłam nie puszczając jej. Brązowa wadera spojrzała na mnie z wyrzutem, zmieniłam oczy na puste, zupełnie białe.
- Puść mnie! - tym razem to było takie... z wyrzutem. Podniosłam łapę, a wadera wyskoczyła.
- Młodziutka jesteś... Nie powinnaś być z watahą, albo przynajmniej na jej terenach.
- A ty co tu niby robisz? - odparła.
- Mnie tu znają wszystkie istoty i nic mi raczej nie zrobią. Nie mam się czego obawiać...

(Inami?)

Od Miran C.D. Rachel

Przez dłuższą chwilę wpatrywałam się w księżyc. Nie wiem dlaczego, ale zaczęłam myśleć o Terro.
-Wiem, że gdzieś tam jesteś-szepnęłam.
Miałam nadzieję, że wilczyca śpi i mnie nie usłyszy. Nie chciałam być postrzegana jako słaby przeciwnik. Przypatrywałam się gwiazdozbiorom, dziś niebo było bezchmurne i doskonale widać było niebo. Chyba zaczęłam świrować. Wydawało mi się, że gwiazdy układają się pokazując postać kogoś, kogo kochałam i nadal kocham.
-Czy ja prosiłam aby mnie dzisiaj wszystko przybijało?!-wrzasnęłam nie wytrzymując już tego wszystkiego.
Poddenerwowana wróciłam do jaskini. Miałam gdzieś czy mój gość śpi czy nie, gniewu nie muszę kryć. Położyłam się u wejścia i przytłoczona wspomnieniami zasnęłam. Ranek był dość chłodny, a gdy otworzyłam oczy Rachel już pałaszowała śniadanie. Przypomniały mi się jej słowa: ,,Ja nie jestem zwyczajnym wilkiem''. Cóż, nie ona jedyna.
-Smacznego-rzuciłam wychodząc z jaskini.
-Hej! Poczekaj! Dla ciebie też jest jedzenie!-wołała za mną.
Mimo woli wróciłam się. Byłam głodna, a nim bym zdążyła upolować świeciłoby już gorące słońce. Zajadałyśmy śniadanie, nawet nie zwróciłam uwagi co jem. Zaraz po jego skończeniu ponownie oblodziłam swoją jaskinię, w lato wszystko się topiło ale zamierzałam dopilnować by tyła tu temperatura poniżej zera.
-Po co to robisz?-zaciekawiła się
-By nie siedzieć w piekarniku-ucięłam krótko i wróciłam do swojej roboty.
Zapadła nie zręczna cisza. Z chęcią przerwałabym ją, ale nie miałam tematu do rozmowy. No może oprócz jednego.
-Lepiej się czujesz?-zagadnęłam od niechcenia
-Co raz lepiej. Niedługo już nie będę ci zawracała głowy.
-Nie zawracasz. Często nie mam do kogo otworzyć pyska. Siedź jak długo ci się podoba, tylko nie wysadź mojej jaskini z dymem-zażartowałam i niewidocznie uniosłam kącik ust
<Rachel?>

Od Rachel C.D. Miran

Gdy wadera odleciała patrzyłam na jej jaskinię.
- Wszystko jest przykryte lodem - Szepnełam do siebie.
Wstałam resztkami sił i wyszłam poza jaskinię. Zaczerpnełam świeżego powietrza i wróciłam. Połorzyłam się i zaczełam medytować mówiąc cicho
- Azarath metrion zinthos.
Po chwili wadera która mi pomogła przyleciała z jedzeniem
- Już jestem. - Troche się zdziwiła dlaczego nic nie mówię.
- Ej! Zyjesz?
Wtedy otworzyłam gwałtownie oczy.
- O co chodzi?
- Jedzenie. Chodz.
Wadera podeszła do upolowanej sarny i zaczeła jeść. Podeszłam i popatrzyłam się na nią.
- Co ci się stało?
- Nie ważne tym bardziej dla ciebie. A teraz jedz.
Jak powiedziała tak zrobiłam ale wciąż patrzyłam się na nią. Skończyłam już jeść i poszłam do poprzedniego miejsca gdzie leżałam i zaczełam znów medytować. Miran oderwała się od jedzenia i spytała się:
- Co ty tak wogóle robisz?!
Otworzyłam jedno oko i skierowałam je na nią
- Medytuję. A co?
- No nic ale po co?
- Po to aby moja jażń inaczej moc uspokoiła się. Ja nie jestem zwyczajnym wilkiem. - Powiedziałam poważnym i ozięblym głosem.
- Jak nie jesteś zwyczajnym wilkiem?!
- Tak poprostu.
I dalej medytowałam. Wadera pokręciła głową odeszła od jedzenia i poszła się przejść. Wyszła przed jaskinię i usiadła pod drzewem patrząc się na księżyc.
<Miran?>

Od Inami

Był ciepły wieczór. Wkroczyłam do jakiegoś lasu. Najpierw wyglądał na zwykły las, ale potem robił się coraz ciemniejszy. W końcu usłyszałam głos i się zatrzymałam.
-Ej! Tam nie można wchodzić!
Olałam to i ruszyłam dalej. Zrobiłam kilka kroków i znów krzyk.
-Słyszysz ty mnie?! Tam nie można!
Na te słowa obróciłam się, ujrzałam jakiegoś wilka.
-Tak do ciebie mówię!-Wilk krzykną i zaczął biec w moją stronę. Ja, zatem także zaczęłam biec w głąb lasu. Po dłuższym biegu po raz kolejny obróciłam się. Nikogo za mną nie było. Zwolniłam.
-Chyba go zgubiłam.-Powiedziałam w myślach. Nagle usłyszałam szelest. Obróciłam się i zaczęłam iść tyłem do mojego poprzedniego kierunku. Nagle za krzaka wyskoczył wilk i powalił mnie na grzbiet. Próbowałam się wyrwać, ale nie dałam rady, więc krzyknęłam.
-Zejdź ze mnie! Złaź!

<Ktoś? Proszę niech ktoś dokończy>

Od Lost Angel

Rozłożyłam skrzydła między promienie słońca i wzbiłam się w jego stronę. Zwężyłam źrenice i machnęłam skrzydłami mocniej, dzięki temu przyśpieszyłam. Nagle ten huk. Zdziwił mnie i dochodził jakby obok mnie, lecz tam nikogo nie było. Nikogo, ale COŚ leciało, to coś, to była sieć... Ominęłam ją i zawróciłam podnosząc brzuch do góry. Wolałam nie podlatywać tam, nie mogłam nic znaleźć, wyczytać myśli, o co tu chodzi??? Stanęłam na ziemi, a ona zaczęła się trząść i pękać. Próbowałam odlecieć, ale moje skrzydła, gdy tylko je uniosłam, przebiły strzały. Wyjęłam jedną i uleczyłam skrzydło i wtedy ktoś na mnie skoczył i wtedy... wtedy się obudziłam z przeraźliwym krzykiem.
Byłam w lesie, bolała mnie głowa. Z lasu pojawił się łeb...

(Ktoś dokończy?)

Witamy nowego członka!

 

Właściciel: herosa137

Motto:

Żyj teraźniejszością, a nie przeszłością.

Imię: Inami

Pseudonim: Ina, Ami, Revi, Niza-ze względu, że była tak podobna do matki

Charakter: Inami jest szalonym wilkiem, któremu jest zawsze mało adrenaliny. Lubi przygody i wyzwania. Czasami potrafi się zamyślić i ignorować wszelkie hałasy. Jest miła, pomocna, przyjacielska i zabawna. Zawsze na jej twarzy wisi uśmiech. Lubi dokuczać innym, ale w zabawny sposób (robić psikusy). Nigdy nikogo nie okłamała(I NIE OKŁAMIE). Jednak niezwykle wrażliwa kryje w swoim wnętrzu całe bogactwo uczuć. Najbardziej boi się odtrącenia, dlatego dokłada wszelkich starań, aby utrzymywać dobre stosunki z innymi. Z tego też powodu nigdy nie brakuje jej przyjaciół i znajomych - kto jej zaufa, zawsze może na nią liczyć. W miłości jest wierna, a w stosunku do potomstwa opiekuńcza i cierpliwa.

Wiek: 3 lata|13.07

Płeć: Wadera

Żywioły: Ogień|Powietrze

Stanowisko: Łowczyni

Moce:

Ogień- Po prostu wznieca ogień.

Płomyk-Płonie, ale nic się z nią nie dzieje.

Zapałka-Zapala kogoś lub coś.

Kule ognia- Przywołuje ognistą kule.

Meteoryty- Zrzuca na ziemie z kosmosu ognistych meteorytów, które po uderzeniu w ziemie płoną, aż nie powiem stop, ale maksimum mogą płonąc tylko przez jeden dzień.

Ogniste przedmioty-Tworzy różne rzeczy z ognia, które można normalnie dotknąć a nic się nie stanie.

Pazury-W jej łapach kryją się ostre pazury, które z łatwością wbijają się w ciało, przez co potrafi chodzić po ścianach, ale najczęściej używa tej mocy do skakania po drzewach (Pazury się przyczepiają do kory, a tylnymi nogami się odpycha.)

Niewidzialność-Staje się nie widoczna dla innych stworzeń.

Latanie-Potrafi latać bez skrzydeł.

Furia-Wpada w stan furii. Tą moc może użyć tylko, gdy jest wkurzona.

Huragany, Tajfuny i Burze piaskowe.-Wytwarza huragan, tajfuny lub Burze piaskowe.

Chmury-Może chodzić po chmurach, przywoływać je i tworzyć z nich, co chce np. dom

Wygląd:, Po co to pisać przecież jest zdjęcie?

Zauroczenie: Czeka na niego...

Ex: ---

Rodzina:

Matka-Niza Nie żyje

Ojciec-Helhades

Przyrodzony brat- Nikomag

Bardzo by chciała założyć swoją.

Historia: Nie mówi nic o sobie, przez co powstało jej motto.
Głos: (Ariana)

Inne:

Ocena: o/o

Siła: 80 Szybkość: 200 Wytrzymałość: 68 Zwinność: 184