Wataha Srebrzystego Nowiu Księżyca: Dorian Plater

R a n g a: Starszy szeregowy 1-szej klasy

W ł a ś c i c i e l:

Shuna

Kiedy łamiesz zasady

łam je mocno

i na dobre

I m i ę: Dorian

N a z w i s k o: Plater

P s e u d o n i m: -

P ł e ć: Basior

T e r e n: Nightwood

R a s a: Wilkołak, chociaż jeden z jego przodków pochodzi z Powietrznego Królestwa

C h a r a k t e r: Jaki jest Dorian? Trudno jest określić charakter w słowach, prawda? Zacznijmy od cechy, którą widzimy na początku w tym skomplikowanym wilku. Odwaga, piękna cecha, która moim zdaniem obrosła wielką legendą. Odwaga, szaleństwo. U Dariana zobaczymy, że te słowa to synonimy. Stara się przewidzieć co stanie się dalej podczas walki, ale czasem rzuci się w jej wir niewiele myśląc. Gdy ktoś zaatakuje jednego z jego znajomych zdecydowanie będzie starał się ich obronić. Lubi być przewidujący, uwielbia gdy jego liczne plany się sprawdzają. Często snuje po nocach historie, które raczej się nie zdarzą. Odwaga ujawnia się też podczas rozmowy. Nie boi się powiedzieć prawdy, kiedy łatwiej jest kłamać. Choć tylko w przypływie silnych emocji może cię obrazić lub powiedzieć coś nieodpowiedniego. Stara kontrolować wszystko co czuje, rzadko okazuje na twarzy coś więcej niż beznamiętna obojętność. Niektórzy czasem nawet myślą, że świat go zmienił do tego stopnia, że nie jest w stanie nic czuć. Jak to mówią: oczy są zwierciadłem duszy. I tak jest także, a raczej zwłaszcza u Dariana. Niestety nie potrafi okiełznać na tyle emocji, żeby nie było tego widać w jego oczach. W tym zwierciadle odbija się, a raczej ukazuje wszystko. Strach, ból, miłość, zadowolenie, rozgoryczenie... Wszystko od najmniejszych po największe emocje. Nienawidzi pokazywać, czy też zwierzać się z czegokolwiek. Swoje problemy woli przemilczeć. Dusi w sobie wszystko co widać w jego oczach. Czasem zastanawiam się tylko ile w sobie pomieści i, czy kiedyś w końcu nie wybuchnie. Ma ognisty tak jak jego włosy w ludzkiej postaci temperament. Oczywiście widzimy to tylko pod wpływem ogromnego gniewu, w który nawiasem mówiąc nie wpada tak rzadko. Stara się być przyjacielski, jeśli mu nie podpadniesz. Lubi być opiekunem kogoś. Często bardziej martwi się o innych niż o siebie. Nienawidzi momentów kiedy nie może komuś pomóc mimo, że widzi jego krzywdę. Niestety nie przepada jeśli ktoś pomaga jemu, albo gdy inne stworzenie nadstawia karku za niego. Jest bardzo samodzielny, chociaż samotnikiem na pewno nie jest. Sam wyznacza sobie zasady, które dość często zdarza mu się łamać. Nie uznaje czyjegoś zwierzchnictwa. Dla niego każdy jest władcą samego siebie. Zasady narzucone na niego mogą się później okazać złamane, ale mogą, a nie muszą. Czasem zdarzy mu się nie wykonać poleceń, albo zdarzy się, że przełoży je na później. Buntowniczość zawsze w nim głęboko tkwiła, mimo licznych prób jej usunięcia. Na początku znajomości będzie przyjazny, ale rozum nie pozwala mu dopuścić kogoś bliżej. Mimo, że serce pragnie posiadać kogoś bliskiego, jego rozum tego nie chce ze względu na przyjaciółkę, którą stracił wiele lat temu. Taki już czasami jest Dorian, pełen sprzeczności. W ważnych momentach jest małomówny i gdy kogoś mało zna też nie mówi za dużo, ale gdy ktoś mu na to pozwoli zaczyna straszliwie paplać o wszystkim i (to zdecydowanie częściej) o niczym. Zdecydowanie nie jest nudziarzem, uwielbia wszelkiego rodzaju rozrywkę. Uwielbia się bawić, bo tylko wtedy potrafi zapomnieć o okrutnym świecie. Nie jest zbyt ufny, ale nie należy do wilków, które zawsze spodziewają się kłamstwa. Taki jest właśnie Dorian i tylko od Ciebie zależy jak dobrze go poznasz.

Z m i a n y:Kiedyś miał śnieżnobiałą sierść, jednak od piątych urodzin zaczęła zmieniać się w niektórych miejscach na krwisto czerwoną, hebanową czerń lub oceaniczny niebieski. Stopniowo zaczęły wyrastać mu pióra, jedne ostre i twarde niczym kolce róży, a drugie zwykłe, ptasie.

M o c e:

Człowiek:

uzdrawianie mniejszych ran, lub mniej groźnych chorób
bardzo szybki, ale męczący bieg. Zazwyczaj żeby go wykorzystać zmienia się w wilka.
władanie nad ogniem, które jest silniejsze w ludzkiej postaci.

Wilk:

bardzo szybki bieg
władza nad ogniem, chociaż nie zbyt silna

S t a n o w i s k o: Szaman

W i e k:18 lat urodziny 10 lipca

C e c h y C h a r a k t e r y s t y c z n e: Dorian woli swoją ludzką postać i częste zmiany w nią sprawiły, że czas bycia człowiekiem wydłużył się do prawie czterech dni z rzędu. Dużą część talentów wykształcił tylko jako człowiek. Oprócz mocy wymienionych powyżej można znajdź w jego głowie wiele informacji na temat trucizn, jadu zwierząt, oraz na temat różnych antidotum. Wszystko to stało się jego dziwaczną obsesją. Jako człowiek świetnie walczy mieczem, a strzelanie z łuku nie idzie mu katastrofalnie. Posiada pewne, chociaż niezbyt duże umiejętności zwiadowcze. W ciele wilka potrafi bardzo szybko biegać. Jest dość sprawny fizycznie, ale do najsilniejszych zdecydowanie nie należy.

R o z p o z n a w a l n o ś ć:Jako człowiek można go poznać po rudych włosach i bliźnie na nosie. Przy pasie nosi miecz i przy dłuższym przeszukaniu odnajdziemy jeszcze kilka, lub kilkanaście sztyletów, które uwielbia kolekcjonować. Nosi też skórzaną torbę ze starym zeszytem i różne, znane tylko jemu substancje podejrzanego pochodzenia.

W y g l ą d:

Człowiek:

Ma duże oczy koloru najczęstszego złota, w których odbijają się najszczersze emocje. Zazwyczaj spoglądają one ciekawie na otaczający świat. Pod oczami często odnajdziemy ciemne cienie z powodu bezsenności. Jego wzrok wybiega spod ciemnych, gęstych rzęs, a nad nimi znajdują się grube, ogniste jak jego dusza brwi. Nos ma prosty, lekko prostokątny. Między oczami przebiega paskudna, głęboka blizna - pamiątka po ojcu. Kształtne, okrągłe usta wręcz namiętnie wypowiadają wszystkie słowa. Pod nimi ujrzymy rząd białych zębów, jeden z jego kłów jest wyszczerbiony. Na twarzy ma rozsypane drobne piegi. Całość jest zwieńczona, niczym tort wiśnią, ognistorudą czupryną, zwykle tylko pobieżnie przeczesaną. Spomiędzy lekko długawych włosów wystają wszystko słyszące uszy, które przy dalszych oględzinach okazałyby się delikatnie spiczaste. Jego sylwetka jest smukła i jak na te czasy przystało umięśniona, chociaż bez przesady. Jego chód jest cichy i pełen gracji. Na jego ciele znajduje się jeszcze kilka blizn, pamiątek okrutnych czasów.

Wilk:

Ma przenikliwe, inteligentne oczy koloru neonowego błękitu. Dookoła oczu białe obwódki. Nos czerwony tak jak i sierść nad nim. Od nosa na lewą i prawą stronę przebiega niczym rzeka niebieska sierść pofalowana jak morskie bałwany. Policzki biało-błękitne z nutką krwistej czerwieni. Na szyi niczym na zebrze pięć pasów kolorowej sierści, która stopniowo zmienia się w miękkie,czerwone pióra. Wzdłuż kręgosłupa bieganie pręga tym razem ostrego jak brzytwa upierzenia. Pióra na tej prędze z jednej strony są czerwone niczym wino, a z drugiej niebieskie z czarnym, pawim okiem. Uszy czarne z białym środkiem ochoczo nasłuchują dźwięków, są one dość długie. Przednie łapy są czarne jak węgiel z drobnymi krwistymi wstawkami, na każdej z nich jest złota bransoleta z niebieskim, świecącym kryształem. Na kończynach tuż przy brzuchu wyrosły długie pióra. Białe podgardle i śnieżna pierś, oraz jasny brzuch nagle zmienia się w czerń, która jest wygaśnięta, i przypomina miejscami szarość, i czerwień. Chmurzasty zad staje się neonowym błękitem. I znowu niczym na zebrze neon i heban przeplatają się by w końcu wygrała na tylnych łapach czerń. Ogon to mieszanina tych wszystkich kolorów z ostrymi, długimi piórami trochę przypomina ogon papugi.

O r i e n t a c j a: biseksualny

Z a u r o c z e n i e: brak

H i s t o r i a: w trakcie tworzenia

C i e k a w o s t k i: