Od Lost Angel C.D. Holly

- Więc tak: stworzył mnie człowiek, polowały na mnie anioły, służyłam Szatanowi... - powiedziałam jednym tchem.
- Człowiek, żyje? - spytała.
- Dlatego zmieniłam się w upadłego anioła: został zamordowany, a ja chciałam zemścić się na jego zabójcy i wtedy wrzucili mnie do piekieł, służyłam Szatanowi, uciekłam, ścigali mnie i trafiłam tu i poleciałam na jakąś wyspę, gdzie zabiłam anielicę i wróciłam tu, zakochałam się, potem lekko się przemieniłam i jeszcze trochę było dziwnych sytuacji - skończyłam mówić i spojrzałam na waderę. Zadałąm jej w myślach pytanie, czy coś jeszcze chce o mnie wiedzieć.

(Holly?)

Od Holly C.D. Lost Angel

Zimny wiatr wywołany przez skrzydła wadery sprawił, że się wzdrygnęłam. Zachichotałam cicho.
- Nie czuję się jak ktoś znany. Szczerze? To zawsze żyłam na uboczu i jakoś się do tego przyzwyczaiłam. - Zaczęłam rysować pazurem wzory w ziemi.- Ale to mało istotne! Teraz jesteśmy tu we dwie. Nikt nam nie przeszkadza i możemy zdobyć się na szczerą rozmowę.
Wreszcie zdałam sobie sprawę, że słońce jest coraz niżej i zaczyna robić się chłodno. Machnęłam ogonem wytwarzając barierę, która powinna zatrzymywać ciepło. Do tej pory, kiedy tylko ją stosowałam działała bez zarzutów. Kiedy było już przyjemnie ciepło (A, że zimna nie znoszę, to poczułam się jak w niebie) rozłożyłam się wygodniej w trawie.
- No, to jakie masz sekrety? - Mruknęłam znacząco do wadery, puszczając jej oczko.

<Lost? Wiesz, dlaczego nie odpisywałam. :)>

Od Lost Angel C.D. Inami

- To teraz jesteśmy w terenach poza watahą, gdzie nikt nie powinien być.- powiedziałam.
- Pokażę ci, co jest dalej. Najbliżej jest stąd do Lasu Księżycowego. Jest on przecudowny! - powiedziałam. Wyszłyśmy z lasu i rzeczywiście, naszym oczom ukazał się las, którego liście były fioletowe. Bardzo lubię ten las, nadal nie wiem, co ciągnie mnie do terenów poza watahą, które na dłuższą metę są zakazane, a ja przemieszczam tam się jednak na skrzydłach.

(Inami?)

Od Inami C.D. Lost Angel

-Pewnie teraz myślisz, że zapytam się o twoją przeszłość, ale wiesz żyj teraźniejszością, a nie przeszłością.-Wadera spojrzała na mnie ze zdziwieniem.- Ale chyba nic mi nie zrobi za to że tu jestem?
-Raczej nie.
-To jeśli nie wiesz gdzie jest Alfa to byśm mogła mnie poprowadzać? Może ją akurat spotkamy.

(Lost Angel)

Od Rachel C.D. Miran

Ztrzymałam się i odwróciłam w stroną Miran
- Na pewno się nie boisz?
- Tak na pewno!
- Dobrze bo idę w głąb.
- To idę z tobę - Wadera wyprzedziła mnie. Złapałam ją za ogo
- Ale ty tu zostajesz.
- A to niby czemu?!
- Bo mam ważne sprawy do załatwienia. - Odpowiadałam wciąż oziębłym głosem.
- Ale dlaczego? Przecież tu nic nie jest straszne!
- To tu? Tak to nie jest straszne ale ja muszę coś zrobić - Zaczełam iść. - Ty tu na mnie zaczekaj! - Zniknełam w otchłani. Sprawdziłam jeszcze czy Miran jest tam gdzie jej powiedziałam. Była a ja zaczełam odprawiać rytuał przejścia. Weszłam do czarnej dziury utworzonej przeze mnie. Jednak ktoś jeszcze tam wskoczył była to Miran.
- Jeju co to jest?! - Zaszłam ją od tyłu
- Nie powinnłaś tutaj wchodzić! - Wadera przestraszyła się
- A niby czemu?
- Jest to inny wymiar. Wymiar ciemności. Wracaj spowotem do lasu tam będziesz bezpieczna.
- Nie!
- Co?!
- Powiedziałam nie! Albo idziemy razem i mi wszystko tłumaczysz albo zostaje tutaj z tobą!
Weschneła.
- Dobrze. Wracamy.
Gdy już przeszliśmy przez portal Miran zadawała mi bardzo dużo pytań. Co to było? Jak to zrobiłam? itd. Ja nic nie odpowiadałam bo nie miałam na co. Wkońcu wyszliśmy z lasu i zaczeliśmy iść w stronę nory Miran.
<Miran?>

Zabójca śmierci i cienia!

 

Właściciel: Sweet Horse
Motto: ,,Czyste sumienie to objaw problemów z pamięcią."
Imię: Vassar
Pseudonim: Vair
Charakter: Vassar jest skryty w sobie i bardzo nieśmiały. Jest socjopatą i nie lubi innych wilków. Jest arogancki, chamski i prawie wszyscy uważają go za totalnego dupka. Nie lubi zabawy, nie lubi prawie wszystkiego. Kocha samotność i spokój. Nie umie rozmawiać, a nawet jeżeli zaczniesz z nim konwersację (co rzadko się zdarza) to zakończy się ona kłótnią i kilkoma zadrapaniami. Lubi polować, zabijać itp.
Wiek: 3 lata, 28 kwietnia
Płeć: Basior
Żywioł: Śmierć, cień.
Stanowisko: Zabójca
Moce:
* Vide Mortis (łacina: Spojrzenie śmierci)- Zabijanie spojrzeniem.
* Calignem (Łacina: Wezwanie mroku)- Umie przyzwać czarną mgłę, która oślepia wrogie wilki na kilka minut.
* Canticum mortuis (łacina: Pieśń umarłych)- Przyzywa czarnych sługusów, którzy mordują wrogów.
* Magesterio (Łacina: Ostatni oddech)- Przywołuje wielką chmurę mgły, która zawiera toksyny. Ofiara się dusi...
* Indignatio (Łacina: Furia)- Zaczyna ogarniać go furia, przez którą zyskuje więcej siły i morduje wszystko.  

Wygląd: Vassar to bardzo chudy basior o białym futrze, czarnych, wręcz kruczych włosach i długich krwistych pazurach. Ma duże czerwone oczy, które świecą, a malunki pod nimi wyglądają jak czarne łzy. Ma bardzo długie, w środku zielone uszy, na szyi ma naszyjnik w kształcie krzyża i obrożę z ćwiekami. Ma dziwny ogon, wygląda jak jaszczurki i ma pełno tatuaży.
Zauroczenie: Miłość... Nie, to nie dla niego...
Ex: Nigdy nie miał dziewczyny.
Rodzina: Urodził się gdzieś daleko, a rodzina go zostawiła. Nie chce zakładać.
Historia: Urodził się bardzo daleko, a jego rodzice go zostawili. Od urodzenia był sam i w pierwszych dniach swojego życia trafił do jakiegoś klasztoru. Żył tam przez 2 lata, a potem uciekł, nie mógł znieść tych wilków... Wziął pochodnie i go podpalił. Po kilku dniach z dawnego domu został tylko popiół. Zadowolony ze swojej pracy począł wędrować i trafił tu.
Głos: 

Inne Zdjęcia:

Ocena: o/o

Siła: 200 Szybkość: 120 Wytrzymałość: 75 Zwinność: 75

Od Miran C.D. Rachel

-No jasne, czemu by nie.
Ruszyłyśmy. Szłyśmy w cieniu drzew, więc nie musiałam narzekać. Na razie. Rozmowa za nic się nie kleiła, nie miałam pojęcia o czym mogę rozmawiać z tak mrocznym wilkiem, jak Rachel. Ja taka nie byłam, kiedyś.
-Miran?-spytała ni z tego ni z owego wilczyca.
-O co chodzi?
-Wiesz...krzyczałaś dzisiejszej nocy przez sen...-zaczęła niepewnie
No świetnie. Wszystko się wyda, że jestem taka słaba itp, moc mnie opanuje(po raz kolejny) i znajdzie mnie bóg mrozu. Po prostu cudnie. Nie mogłam jednak dać po sobie nic poznać. Przybrałam zdziwioną minę i zapytałam:
-Serio? Pierwszy raz mi się to zdarzyło-kłamałam w żywe oczy.
-No coś nie sądzę-nie dawała się nabrać
-No proszę cię. Dobra nieważne... myśl sobie o mnie co chcesz.
Dalej milczałyśmy. Ziemia była rozgrzana od słońca więc całe moje futro pokrył mróz. Inaczej już dawno bym się ugotowała, i to od samego chodzenia.
-Idziesz tam bo chcesz medytować?-zagadnęłam gdy zbliżałyśmy się do celu
-Powiedzmy-odparła niewzruszona.
Gdy dotarłyśmy, ciarki przeszły mi po karku. Było głośno od krzyków wszystkich kiedykolwiek zmarłych wilków. Tu na każdym kroku czaiło się coś złego. Niezbyt mi się to podobało, ale też byłam zła. Zabijałam bez wahania, tłumacząc sobie, że to w obronie własnej. Czasami miałam dość swojego sumienia, a właśnie teraz tym bardziej nie dawało mi spokoju. Gdyby nie zwracać uwagi na dziwaczne krzyki było tu nawet ładnie.
-Pięknie tu-odezwała się Rachel.- Nie uważasz?
-Rzeczywiście, jest tu tak jakoś...specyficznie..
<Rachel?>

Od Lexi C.D. Dikino

Zanim pokazałam Dikinowi calom watahę trochę minęło czasu a dobry humor mi dopisywał.

-Ehmm jestem głodna a ty?

-Trochę

-To coś zjemy choć-Weszłam w krzaki przez które wydostałam się na polane gdzie było mnóstwo zwierząt

Em na co masz ochote

-No nie wiem na -Rozejrzałam-Na jelenia co ty na to?

<Dikino?>

Od Lost Angel C.D. Inami

Ma charakterek... Podobna do mnie, gdy byłam w jej wieku.
- Wiesz co, mamy jeden problem: Alpha może być teoretycznie wszędzie. - odparłam w przekonaniem.
- Więc nie wiesz, gdzie jest dokładnie? - powiedziała.
-Dokładnie tak. Przechodzę teraz niezbyt ciekawy okres życia... - powiedziałam. Doskonale wiedziałam, że pewnie będzie się interesować moją przeszłością, ale to niech pozostanie w moim sercu póki co. Nadal mam w sobie moc upadłego anioła, którą mogę przez przypadek obudzić i wyrządzić katastrofę naturalną porównywalną do tej sprzed kilkuset lat wywołaną przez inwazję demonów, którą zapoczątkował właśnie upadły anioł, który zdenerwował się i swą mocą niespecjalnie otworzył ogromne wrota piekieł i wszystkie demony i inne piekielne istoty wyrwały się z piekieł.

(Inami?)

Od Rachel C.D. Miran

- Miran na pewno chcesz abym tu została?
- Tak to znaczy jak chcesz.
- Yhym. Dobra mogę zostać ale teraz muszę już iść.
- A gdzie?
Spojrzalam na nią
- Gdzieś daleko. Nie długo wrócę.
Zaczełam iść powoli ale jednak zatrzymałam się przez Miran. Zawołała mnie i spytała:
- A czy bym mogła iść z tobą?
- Jasne jeśli się nie boisz
- A czego niby mam się bać?
- Ja idę do lasu kresu
- Gdzie?
- Do końca naszej watahy. Tam idą mroczne wilki czyli takie jak ja.
- Aha ok
- To co idziesz?
<Miran?>

Od Inami C.D. Lost Angel

-Odeszłam od mojej watahy, nie chce tam być.-Warknęłam.
-Dobra już się uspokój.
-Dobra może źle zaczęłyśmy.
-Proponuję ci dołączenie do watahy, w której ja jestem. Chcesz?
-Musze się zastanowić.
-I tak musisz pogadać z Aphą.
-No dobra prowadź.

<Lost Angel>

Od Lost Angel C.D. Inami

- Ktoś ci chyba już mówił, żebyś tu nie szła... - odparłam nie puszczając jej. Brązowa wadera spojrzała na mnie z wyrzutem, zmieniłam oczy na puste, zupełnie białe.
- Puść mnie! - tym razem to było takie... z wyrzutem. Podniosłam łapę, a wadera wyskoczyła.
- Młodziutka jesteś... Nie powinnaś być z watahą, albo przynajmniej na jej terenach.
- A ty co tu niby robisz? - odparła.
- Mnie tu znają wszystkie istoty i nic mi raczej nie zrobią. Nie mam się czego obawiać...

(Inami?)

Od Miran C.D. Rachel

Przez dłuższą chwilę wpatrywałam się w księżyc. Nie wiem dlaczego, ale zaczęłam myśleć o Terro.
-Wiem, że gdzieś tam jesteś-szepnęłam.
Miałam nadzieję, że wilczyca śpi i mnie nie usłyszy. Nie chciałam być postrzegana jako słaby przeciwnik. Przypatrywałam się gwiazdozbiorom, dziś niebo było bezchmurne i doskonale widać było niebo. Chyba zaczęłam świrować. Wydawało mi się, że gwiazdy układają się pokazując postać kogoś, kogo kochałam i nadal kocham.
-Czy ja prosiłam aby mnie dzisiaj wszystko przybijało?!-wrzasnęłam nie wytrzymując już tego wszystkiego.
Poddenerwowana wróciłam do jaskini. Miałam gdzieś czy mój gość śpi czy nie, gniewu nie muszę kryć. Położyłam się u wejścia i przytłoczona wspomnieniami zasnęłam. Ranek był dość chłodny, a gdy otworzyłam oczy Rachel już pałaszowała śniadanie. Przypomniały mi się jej słowa: ,,Ja nie jestem zwyczajnym wilkiem''. Cóż, nie ona jedyna.
-Smacznego-rzuciłam wychodząc z jaskini.
-Hej! Poczekaj! Dla ciebie też jest jedzenie!-wołała za mną.
Mimo woli wróciłam się. Byłam głodna, a nim bym zdążyła upolować świeciłoby już gorące słońce. Zajadałyśmy śniadanie, nawet nie zwróciłam uwagi co jem. Zaraz po jego skończeniu ponownie oblodziłam swoją jaskinię, w lato wszystko się topiło ale zamierzałam dopilnować by tyła tu temperatura poniżej zera.
-Po co to robisz?-zaciekawiła się
-By nie siedzieć w piekarniku-ucięłam krótko i wróciłam do swojej roboty.
Zapadła nie zręczna cisza. Z chęcią przerwałabym ją, ale nie miałam tematu do rozmowy. No może oprócz jednego.
-Lepiej się czujesz?-zagadnęłam od niechcenia
-Co raz lepiej. Niedługo już nie będę ci zawracała głowy.
-Nie zawracasz. Często nie mam do kogo otworzyć pyska. Siedź jak długo ci się podoba, tylko nie wysadź mojej jaskini z dymem-zażartowałam i niewidocznie uniosłam kącik ust
<Rachel?>

Od Rachel C.D. Miran

Gdy wadera odleciała patrzyłam na jej jaskinię.
- Wszystko jest przykryte lodem - Szepnełam do siebie.
Wstałam resztkami sił i wyszłam poza jaskinię. Zaczerpnełam świeżego powietrza i wróciłam. Połorzyłam się i zaczełam medytować mówiąc cicho
- Azarath metrion zinthos.
Po chwili wadera która mi pomogła przyleciała z jedzeniem
- Już jestem. - Troche się zdziwiła dlaczego nic nie mówię.
- Ej! Zyjesz?
Wtedy otworzyłam gwałtownie oczy.
- O co chodzi?
- Jedzenie. Chodz.
Wadera podeszła do upolowanej sarny i zaczeła jeść. Podeszłam i popatrzyłam się na nią.
- Co ci się stało?
- Nie ważne tym bardziej dla ciebie. A teraz jedz.
Jak powiedziała tak zrobiłam ale wciąż patrzyłam się na nią. Skończyłam już jeść i poszłam do poprzedniego miejsca gdzie leżałam i zaczełam znów medytować. Miran oderwała się od jedzenia i spytała się:
- Co ty tak wogóle robisz?!
Otworzyłam jedno oko i skierowałam je na nią
- Medytuję. A co?
- No nic ale po co?
- Po to aby moja jażń inaczej moc uspokoiła się. Ja nie jestem zwyczajnym wilkiem. - Powiedziałam poważnym i ozięblym głosem.
- Jak nie jesteś zwyczajnym wilkiem?!
- Tak poprostu.
I dalej medytowałam. Wadera pokręciła głową odeszła od jedzenia i poszła się przejść. Wyszła przed jaskinię i usiadła pod drzewem patrząc się na księżyc.
<Miran?>

Od Inami

Był ciepły wieczór. Wkroczyłam do jakiegoś lasu. Najpierw wyglądał na zwykły las, ale potem robił się coraz ciemniejszy. W końcu usłyszałam głos i się zatrzymałam.
-Ej! Tam nie można wchodzić!
Olałam to i ruszyłam dalej. Zrobiłam kilka kroków i znów krzyk.
-Słyszysz ty mnie?! Tam nie można!
Na te słowa obróciłam się, ujrzałam jakiegoś wilka.
-Tak do ciebie mówię!-Wilk krzykną i zaczął biec w moją stronę. Ja, zatem także zaczęłam biec w głąb lasu. Po dłuższym biegu po raz kolejny obróciłam się. Nikogo za mną nie było. Zwolniłam.
-Chyba go zgubiłam.-Powiedziałam w myślach. Nagle usłyszałam szelest. Obróciłam się i zaczęłam iść tyłem do mojego poprzedniego kierunku. Nagle za krzaka wyskoczył wilk i powalił mnie na grzbiet. Próbowałam się wyrwać, ale nie dałam rady, więc krzyknęłam.
-Zejdź ze mnie! Złaź!

<Ktoś? Proszę niech ktoś dokończy>

Od Lost Angel

Rozłożyłam skrzydła między promienie słońca i wzbiłam się w jego stronę. Zwężyłam źrenice i machnęłam skrzydłami mocniej, dzięki temu przyśpieszyłam. Nagle ten huk. Zdziwił mnie i dochodził jakby obok mnie, lecz tam nikogo nie było. Nikogo, ale COŚ leciało, to coś, to była sieć... Ominęłam ją i zawróciłam podnosząc brzuch do góry. Wolałam nie podlatywać tam, nie mogłam nic znaleźć, wyczytać myśli, o co tu chodzi??? Stanęłam na ziemi, a ona zaczęła się trząść i pękać. Próbowałam odlecieć, ale moje skrzydła, gdy tylko je uniosłam, przebiły strzały. Wyjęłam jedną i uleczyłam skrzydło i wtedy ktoś na mnie skoczył i wtedy... wtedy się obudziłam z przeraźliwym krzykiem.
Byłam w lesie, bolała mnie głowa. Z lasu pojawił się łeb...

(Ktoś dokończy?)

Witamy nowego członka!

 

Właściciel: herosa137

Motto:

Żyj teraźniejszością, a nie przeszłością.

Imię: Inami

Pseudonim: Ina, Ami, Revi, Niza-ze względu, że była tak podobna do matki

Charakter: Inami jest szalonym wilkiem, któremu jest zawsze mało adrenaliny. Lubi przygody i wyzwania. Czasami potrafi się zamyślić i ignorować wszelkie hałasy. Jest miła, pomocna, przyjacielska i zabawna. Zawsze na jej twarzy wisi uśmiech. Lubi dokuczać innym, ale w zabawny sposób (robić psikusy). Nigdy nikogo nie okłamała(I NIE OKŁAMIE). Jednak niezwykle wrażliwa kryje w swoim wnętrzu całe bogactwo uczuć. Najbardziej boi się odtrącenia, dlatego dokłada wszelkich starań, aby utrzymywać dobre stosunki z innymi. Z tego też powodu nigdy nie brakuje jej przyjaciół i znajomych - kto jej zaufa, zawsze może na nią liczyć. W miłości jest wierna, a w stosunku do potomstwa opiekuńcza i cierpliwa.

Wiek: 3 lata|13.07

Płeć: Wadera

Żywioły: Ogień|Powietrze

Stanowisko: Łowczyni

Moce:

Ogień- Po prostu wznieca ogień.

Płomyk-Płonie, ale nic się z nią nie dzieje.

Zapałka-Zapala kogoś lub coś.

Kule ognia- Przywołuje ognistą kule.

Meteoryty- Zrzuca na ziemie z kosmosu ognistych meteorytów, które po uderzeniu w ziemie płoną, aż nie powiem stop, ale maksimum mogą płonąc tylko przez jeden dzień.

Ogniste przedmioty-Tworzy różne rzeczy z ognia, które można normalnie dotknąć a nic się nie stanie.

Pazury-W jej łapach kryją się ostre pazury, które z łatwością wbijają się w ciało, przez co potrafi chodzić po ścianach, ale najczęściej używa tej mocy do skakania po drzewach (Pazury się przyczepiają do kory, a tylnymi nogami się odpycha.)

Niewidzialność-Staje się nie widoczna dla innych stworzeń.

Latanie-Potrafi latać bez skrzydeł.

Furia-Wpada w stan furii. Tą moc może użyć tylko, gdy jest wkurzona.

Huragany, Tajfuny i Burze piaskowe.-Wytwarza huragan, tajfuny lub Burze piaskowe.

Chmury-Może chodzić po chmurach, przywoływać je i tworzyć z nich, co chce np. dom

Wygląd:, Po co to pisać przecież jest zdjęcie?

Zauroczenie: Czeka na niego...

Ex: ---

Rodzina:

Matka-Niza Nie żyje

Ojciec-Helhades

Przyrodzony brat- Nikomag

Bardzo by chciała założyć swoją.

Historia: Nie mówi nic o sobie, przez co powstało jej motto.
Głos: (Ariana)

Inne:

Ocena: o/o

Siła: 80 Szybkość: 200 Wytrzymałość: 68 Zwinność: 184

Sojusz!

Odnawiamy sojusz z Watahą Firefly!

Od Miran C.D. Led'a

Miałam już serdecznie dość siedzenia w jaskini, wyszłam na zewnątrz by się trochę przewietrzyć. Słońce prażyło niemiłosiernie. Bym się schowała w cieniu drzew i tak doszła do wodopoju, ale wciąż kulałam.
-No to pora na kolejną lekcję latania -mruknęłam do siebie i wzbiłam się w powietrze.
Rozglądałam się za najbliższym strumieniem, ale wszystko było potwornie daleko. Zrezygnowana zawróciłam i poleciałam do wodospadu, który wydawał się najbliżej. I oczywiście pomyliłam się. Było jeszcze dalej. Zmęczona machałam skrzydłami i widząc wodę przyśpieszyłam. Zaślepiona prze słońce wpakowałam się w środek lecącego stada. Po prostu cudnie! Teraz spadałam kompletnie nie widząc niczego poza wodą i kimś lub czymś stojącym przy wodzie.
-Hej-zawołałam. -Uważaj!!
No ale i tak uderzyłam w stojącą przede mną postać i razem wylądowaliśmy w wodzie. Woda była brutalnie zimna, więc starałam się jak najszybciej wynurzyć. Kilka metrów ode mnie wynurzył się całkowicie biały basior.
-Wybacz!-zawołałam i poczłapałam do brzegu.
Był szybszy, więc już otrzepywał się z wody gdy ja dopiero dotarłam na brzeg. Rzuciłam się na ziemię i gdybym tylko mogła przytuliłabym się do niej.
-Nigdy więcej latania, tylko stąpanie po ziemi -szepnęłam do siebie a basior przyglądał mi się dziwnie.
Zmroziłam go wzrokiem, wstałam i kuśtykając chciałam schować się w lesie. Pokryłam szronem trochę trawy, by się nie ugotować i rozłożyłam się wygodnie.
<Led?>

Od Miran C.D. Rachel

Późnym wieczorem opuściłam swoją jaskinię. Nie lubiłam upałów, więc musiałam się przerzucić na nocy tryb życia. Nadal kulałam, więc musiałam latać, co sprawiało mi nie małe trudności. Przelatywałam nad sporym wodospadem a czując pragnienie, podleciałam bliżej wody. Napiłam się i zesztywniałam. Na środku jeziora dryfowała kłoda, a na niej prawdopodobnie wilczyca. Podleciałam, chwyciłam ją i ukryłam się w małej jaskini przy wodospadzie. Ostrożnie położyłam bidulkę i ochlapałam ją trochę wodą. Ocknęła się i powoli otworzyła oczy. Widząc mnie natychmiast cofnęła się do tyłu. No tak..nadal miałam poturbowaną łapę i wyglądałam jakby mnie piorun trzasnął.
- A może byś tak podziękowała?- zagadnęłam lodowatym tonem
Nie chciałam by ktokolwiek zauważył, że coś się ze mną zmieniło.
-Za co?
-Za to że już nie pływasz poturbowana w jeziorze.-ucięłam i miałam zamiar już wyjść.
Skąd mam wiedzieć czy zaraz mi do gardła nie skoczy.
-Poradziłabym sobie.
-Już to widzę. Tak byś sobie poradziła jak zając z jeleniem.
Ukradkiem spojrzałam na nią. Przypatrywała mi się. Jeszcze czego.
-Jestem Rachel, a ty?
-Dla ciebie nieznana. I niech tak zostanie.
Chciała się dźwignąć na nogi, ale z marnym skutkiem.
-Pomóc?
-Nie, dzięki. Sama dam sobie radę.-powiedziała zezłoszczona
Gdym nie miała sumienia bym ją tu zostawiła i już dawno leciała bym do siebie, ale miałam sumienie i zostałam.
-Pomogę ci, czy ci się to podoba czy nie.
Wytrzeszczyła na mnie oczy, ale nie zdążyła nic zrobić bo już miałam ją na karku.
-Puszczaj mnie!-zawołała
Chciała się wyrwać, ale nie pozwoliłam jej na to. Już leciałyśmy wysoko nad jeziorem.
-Nie mam zielonego pojęcia gdzie twoja jaskinia i zbytnio mnie to nie interesuje. Dziś przekimasz się u mnie. Ok?
-No dobra.-nie miała wyboru
Trochę ciężko się leciało z ciężarem, co nie było mi na rękę. Nie latałam jakoś świetnie więc lądowanie w mojej jaskini było dość bolesne. Oczywiście dla mnie. Usadowiłam ją w rogu jaskini a sama usiadłam naprzeciwko niej. Całe moje małe królestwo było albo oblodzone, albo pokryte szronem. Rachel przypatrywała się temu wszystkiemu.
-To powiesz mi jak się nazywasz?-nie dawała za wygraną
-A jeżeli ci powiem to dasz mi święty spokój?
Kiwnęła głową.
-Miran. A teraz lecę, bo w gościach nie powinno się umierać z głodu. Niedługo wracam- i odleciałam.
<Rachel?>

Uwaga!

Chwilowo proszę opowiadania wysyłać do mnie. :) (Luna123)
Holly.

Uwaga!

Informuję, że będę nieobecna do piątku (15.08).

Dziękuję, Holly. :)

Wyniki, wyniki i jeszcze raz wyniki...

To tak: Drogą głosowania 3 miejsce Miss Wilczycy Wiosny zostaje... *emocjonująca chwila napięcia...* HOPE!
Gratulujemy pięknej wilczycy!


A jeśli chodzi o panów... :3

Nadszedł czas na walkę...
W której o pierwsze miejsce walczyć będą... Talon... i... Ezreal...
No a trzecie miejsce ma Kiba!
Gratulujemy Kibie, za to ankieta rozstrzygnie, który basior zdobędzie 1 lub 2 miejsce.
Na swoich faworytów głosować możecie już teraz... Tylko wybierzcie dobrze. :D

Od Lost Angel C.D. Holly

- Jak to niby cierpisz - przybliżyłam się do niej patrząc w oczy z dziwacznym uśmiechem...
- Można powiedzieć, że to z samotności...
- To chyba żart... Taka znana osoba jak ty samotna!!!
Zdziwiłam się, a co najdziwniejsze bardzo polubiłam Holly. Machnęłam skrzydłami prosto w waderę. Zmrużyła oczy, a sierść poruszyła się i rozczochrała.
(Holly?)

Nowy Wilk! Brat Dhiren'a

Właściciel: Nark
Motto:

" Gdy się różnimy, nie potrafimy dostrzec tego, co jest w nas najlepsze i łączy nas z innymi."
" Nie myl mnie z płomiennym ptakiem, który jest tylko ogniem. Ja jestem ptakiem który włada ogniem, a nie odwrotnie. Ja jestem ptakiem nadziei i prawdy, feniksem. Nie myl mnie z feniksami które zamieniają się w pył, i odradzają. Nie myl mnie z feniksami złego ognia, który niszczy i sieje spustoszenie. Ja jestem tym feniksem, PANEM wszystkich feniksów. Feniksem który jest nieśmiertelny i ma tylko jedno życie, którego pokonać może jedynie ktoś o czystym sercu, czystym sumieniu i zdolnym do tego zrobienia. Jestem feniksem, potęgą ognia. Jestem Feniksem, Panem wszystkich feniksów- Wschodem Słońca."

Imię: Kishan
Pseudonim: Hebanowy Książę,Łowca Głów
Charakter: Kishan jest skrytym i tajemniczym basiorem. Stawia mur który go oddziela od innych. Zawsze trzyma się na dystans. Jednak gdy przełamiesz ta barierę, zobaczysz zupełnie innego wilka- roześmianego, szczęśliwego cieszącego się życiem. Jednak i tak w głębi serca chowa urazę do tych wszystkich, którzy go ranili. Stara się wywołać u jak największej ilości przyjaciół uśmiech. Nie lubi patrzeć gdy ktoś jest smutny, przygnębiony lub przybity. Pomaga jak może. Traktuje wszystkich z szacunkiem i kulturalnie się zachowuje( przynajmniej tak on myśli). Zawsze się droczy z bratem co kończy się na tym że Ren zamraża powietrze wokół niego. Jest przyjazny i zawsze się próbuje uśmiechnąć. Woli towarzystwo szczeniaków i wader niż basiorów.
Wiek: 2, 7 miesięcy | 01.07
Płeć: Basior
Żywioł: Legendarny Żywioł Władców Krain Lodu: Rzadki ogień( czyli jest inny niż reszta ze swojego rodu, ponieważ jest żywiołu ognia)
Stanowisko: Mag, Obrońca Bet
Moce:
* Ogniste stworzenia- przywołuje ogniste stworzenia: Qiliny, Rakszasy, feniksy i inne.
* Zamiana w Wschód Słońca, Feniksa Ognia Prawdy i Nadziei ( więcej w motto feniksa), gdy się zmieni włada żywiołem ognia

*Ogień Prawdy- podpala czyjeś serce, żeby ten ktoś mówił prawdę. Może także podpalić to coś (płonie), aż do czasu kiedy ktoś powie prawdę i zacznie żyć zgodnie z prawdą.
*Rzuca promyki nadziei, aby ich właściciele mieli choć ziarnko nadziei
*Kontrolowanie ognia
* Zamiana w zwierzę płonące ogniem ( smoki, lisy, konie, koty itd.)
* Zatrute powietrze- zwierzęta się duszą 4x szybciej niż pod wodą i nie mają ucieczki
*Podpalenie- podpala przeciwników najgroźniejszym ogniem który płonie 10 sekund zadając co sekundę masę obrażeń. Gdy ktoś przez tą umiejętność zginie, przechodzi na najbliższego wroga w pobliżu.
* Potrafi atakować ogniem pod przeróżnymi postaciami, o różnym nasileniu itd.
Wygląd: Kishan jest przeciętnym basiorem, tyle że trochę bardziej umięśnionym. Jego kolor przeplata się z hebanową czernią, brązowym i popielatym. Ogon jest hebanowy, gdzieś na środku ma biały trójkąt. Jego pierś i policzki u podstawy nosa są popielate, lekko białe. Jego futro jest średniej długości i puszyste, wręcz mięciutkie.Na tylnych łapach nosi bandaże, pamiątkę ze starciem z generałem rodu Legendarnych Mieczy. Wtedy jego nogi straciły kontrolę. Jednak później pewien szaman mu pomógł i teraz może nimi ruszać. Jednak pozostały blizny i ma słabe nogi. W lewym uszku ma srebrny pierścień. Wokół jego oczu są żółte bazgroły, a same oczy są koloru złotego, z ledwo widoczną źrenicą. Na szyi ma dwa naszyjniki- jeden z księżycem drugi z krzyżykiem.
Zauroczenie: Cóż... Kilka jemu wpadły w oko.
Ex: Kiedyś się zakochał, ale podczas srogiej zimy zamarzła na śmierć.
Rodzina: 
                Matka- Deshen,
                Ojciec-Rajaram,
                Brat- Dhiren,
Historia: Kishan niegdyś żył szczęśliwie (no, prawie) jako jeden z synów Pary Alfa wywodzących się z rodu Legendarnych Władców Krain Lodu. Niestety on był 5 wilkiem z żywiołem Ognia i domieszką Trucizn. Był to najpotężniejszy ród magicznych wilków z domeny magów. Ten ród ciągle walczył z rodem Legendarnych Mieczy, z rodem, najsilniejszym z domeny wojowników. Obydwa rody rywalizowały ze sobą, który jest silniejszy. W tamtych czasach bracia wiedzieli który jest silniejszy. Żaden. Obydwa rody dorównywały sobie siłą. Jednak pewnego dnia, w którym nie można było walczyć rozpoczęto... wojnę. A dokładniej, wilki z rodu Legendarnych Mieczy zaatakowały ród Legendarnych Władców Krain Lodu, w którym zginęło wielu magów, w tym rodzice Dhirena i Kishana. Ash, i Luke popadli w furię. Obydwoje byli najsilniejszymi magami, jednak Ash był silniejszy. Bracia zaatakowali zamachowców swoja magią powalając 99% wojowników. Wtedy właśnie Kishan prawie stracił tylne łapy. Jedynie Generał jak i garstka żołnierzy przeżyła. Zamachowcy się poddali i uznali, że magowie są silniejsi. Jednak i tak planują kolejny zamach. Kishan uciekł po zamachu w las, gdzie odnalazł pewnego szamana który mu pomógł uzdrowić jego tylne łapy. Później stał się Łowcą Głów. Zabijał oszustów, pracował jako kat i nauczyciel magi. Jednak jego przeciętne życie nei było az tak szczęśliwe. Wszyscy którzy znali jego ród, szydzili z odmieńca. Kishan zaczął siebie nie doceniać, dlatego także brał na siebie najniebezpieczniejsze wysiłki. Pracował do siódmych potów, bez odpoczynku. Pewnego dnia zaczęli go ścigać. Jednak gdy się wokół niego pojawiali, od razu ginęli. Luke od 1 roku życia miał prawie niedostrzegalne źrenice. Jednak później nie było już w ogóle ich widać. Jego oczy od dnia kiedy zaczęli go ścigać są całe złote. Gdy zabił wszystkich, którzy go ścigali, zaczął szukać schronienia w lasach. Tam także poznał radosną wilczycę która przewróciła z powrotem do pionu jego życie. Byli w sobie zakochani- byli parą. Wtedy także jego oczy, jak i całe ciało się zmieniało. Wilczyca podarowała mu 2 naszyjniki- jeden z księżycem który jest symbolem jej żywiołu, żeby o niej pamiętał, a drugi z krzyżykiem. Basior natomiast podarował jej 3 Pióra Feniksa i także naszyjnik z krzyżykiem. Pewnego dnia obudził się z martwą u boku partnerką. Był zrozpaczony. Podczas zaćmienia patrzył na słońce. Wtedy wywęszył zapach watahy. Gdy przybył na jej tereny musiał się pierw trochę o watasze dowiedzieć. I tak tu przybył.
Głos:

Inne Zdjęcia: Zanim się zakochał-

Ocena: 0/0

Siła: 180 Szybkość: 78 Wytrzymałość: 200 Zwinność: 72 

Od Rachel

Po kilku dniach przybycia do watahy w końcu wyszłam na powierzchnię. Wyszłam dlatego aby zapoznać się z otoczeniem. Szłam tak już pół dnia.Słońce nie było idealnie na demną ale ja ruszyłam na polanę. Chwilę tam siedziałam. Nagle moją uwagę zwróciły krzaki które się ruszały. Ignorowałam to jednak szelest był głośniejszy.
Kto tam!?. Spytałam się jednak nikt nie odpowiedział. Znów się połorzyłam jednak zza tych krzaków wydobył sie cichy warkot. Nagle zauwarzyłam oczy małe biale oczka które zblirzają się do mnie. Zza krzaków wyłoniła się postać małego jelonka który był wystraszony i zraniony. Podszedłam do niego spokojnie schyliłam swój łeb. Nie bał się mnie. Jednak bał się czegoś co stało za mną. Stałam tak spokojnie czują zimny oddech i słysząc dyszenie jakiegoś zwierza który był za mną. Skoczyłam za malego jelonka i zobaczyłam od dołu do góry że był to dorosły jeleń za swym stadem zrozumiałam też że ten małe należy do jego stada przeraziłam się. Zrobiłam kilka kroków w tył. Nagle przywódca stada podniusł swe przednie kopyta i ruszył na mnie ze wściekłością a za nim całe stado. Serce biło mocno oddech był szubki i głośny a ja uciekałam przed potęrznym stadem. Uciekałam aż zapadł wieczór. Przed nami zobaczyłam wodospad pierwsze co mi przyszło na myśl jednak to była głupona ale jedyny pomysł. Jeleń nadepnoł mi na łapę. Spadłam na ziemię a całe stado mnie poturbowało. Czułam ogromny ból miałam wiele ran. Nagle uspokoiło sie ale nie na długo stado już dało sobie spokuj ale nie przywódca on pragnął mojej śmierci. Resztkami sił podniosłam się był już blisko a ja go wyminełam. Skoczyłam do wody. Gdy się wynórzyłam złapałam się kłody i płynełam z prądem. Zemdlałam.

<wiem że trochę długie i bez sęsu ale proszę aby ktoś dokończył plis>

Piosenki

Wygrał
Język: Angielski
Rodzaj: Spokojny
Oraz poprosiłam was o przykłady, te które były odpowiednie zostały zamieszczone w piosenkach :) mam nadzieję że się podobają. Chcę by było wam jak najlepiej w watasze. :D

~Dziękuję Riven

Od Shayen C.D Talon

Chyba się przesłyszałam. Czy ja usłyszałam Zuko? Czy to prawda, czy może Talon żartował. Odwróciłam się w jego stronę i się podkuliłam, pytając spode łba:
- Z..Z..Zu..Zuko? - jąkałam się.
Talon pokiwał głową, wiedziałam, że nie kłamie, nie mogłabym sobie nawet tego wyobraźić, by skłamał.
- To... Chcwsz zobaczyć tę rodzinkę? - uśmiechnął się lekko.
Bez słowa Talon zaprowadził mnie do brata, widziałam go już za krzakami.
- Zuko? - zapytałam zdziwiona, po czym wyszłam zza krzaków.
Chyba Zuko wiedział, kim jestem. Przytuliłam go.
- Stary romantyku - zaśmiałam się do brata, po czym usiadłam obok Talon'a i uśmiechnęłam się.
Po chwili zza krzaków wybiegły szczeniaki i rzuciły się radośnie na Talon'a, który był widocznie zakłopotany.

< Talon?>

Od Vegi C.D Rogue

Co ja sobie wyobrażam? Muszę bardziej uważać! Minuta zwłoki i by mnie zauważył. Omen, po coś ty tu przyszedł? Ah... no tak. Jest zabójcą. Rogue wcale mi nie pomaga! Basior za nic w świecie nie chciał być cicho i się nie wychylać. Nic nie zrozumie. Kiedy wstał przycisnęłam go do ziemi ponownie. Dalej nie słuchaj. Wpatrywałam się Omen'a. Po co watasze zabójcy!? Nic się nie dzieje więc się wszyscy nudzą. No prawie wszyscy. Szukałam jakieś odpowiedzi. Rogue jest upartym basiorem. Cóż... też bym się zastanawiała dlaczego unikam swojego partnera. Po chwili spojrzałam na Rogue. Bądźmy szczerzy.
-Unikam go, bo od jakiegoś czasu nam się nie układu. Znając życie znowu byśmy się pokłócili. I drugi powód. Chcę ten związek przemyśleć na spokojnie a nie pod presją Omen'a-szepnęłam.
(Rogue?)

Od Holly C.D. Javier'a

Przyglądałam się wilkom w czasie wymieniania uprzejmości. Chciałam nie zareagować na niezgrabny ukłon Javier'a, ale musiałam uśmiechnąć się pod nosem. Był taki uro... ehm. Odchrząknęłam przypatrując się wilkom na zmianę. Widziałam jak Riven przygląda się basiorowi. Z nieznanych mi powodów poczułam irytację, albo... nie, to nie mogła być zazdrość. Jestem już chyba za duża na takie emocje. Zrugałam się w myślach za takie błahostki.
- Holly! - Riven spojrzała na mnie znacząco. Wpatrywałam się z nią półprzytomnie nie dokańczając zaczętej przed chwilą nowej myśli. Następnie spojrzałam na Javier'a. Jego twarz wyrażała ukrywane rozbawienie. Na ten widok wyprostowałam się jak struna. Nie chciałam w jego oczach uchodzić za osobę, która łatwo się zamyśla.
- Przepraszam, mogłabyś powtórzyć. - Spytałam dumnie, nieco zbyt ostro. Zdecydowanie nie umiem udawać innego charakteru. Riven spojrzałam na mnie ze zdziwieniem.
- Dobrze... Z tego co słyszałam Javier poznał niektóre tereny, ale to nie wszystko co należy do Watahy. Mogłabyś go z kimś zapoznać?
Spojrzałam na słońce. Jeszcze było nieco czasu.
- To twój obowiązek. Stanowisko do czegoś obowiązuje. - puściła mi oczko. Udając, że tego nie widzę wyszłam z jaskini, zamiatając powietrze ogonem.
- Więc? Chciałbyś zobaczyć jakiś teren... poznać kogoś... - Mruknęłam nie patrząc mu w oczy.

<Javier? Albo coś Riven chce dopisać. Przepraszam, że krótkie i nieskładne, ale jakoś nie mam weny ostatnio :/>

PROMUJ NAS!

Wstaw wszystkie Bannery na swoją prezentacje a dostaniesz nagrodę! Wystarczy że nas poinformujesz!

 

Kod HTML : <a href="http://funkyimg.com/view/HLNF" target="_blank"><img src="http://funkyimg.com/i/HLNF.gif" alt="Free Image Hosting at FunkyIMG.com" border="0"></a>

Nowa wilczyca Raven

Właściciel: kuceszetlandzkie

Motto: Emocje tylko przeszkadzają w życiu codziennym dlatego tłumimy je w sobie. Przyjaciele są tyle warci, ile po nich pozostaje.

Imię: Rachel

Pseudonim: Woli gdy mówi się na nią Raven ale mogą do niej również mówić Riri

Charakter: Reven jest przepełniana empatią dziewczyną o nadprzyrodzonych mocach. Bardzo tajemnicza, nawet gdy była przy matce była samotna i mało rozmowna, nie ufna, agresywna gdy się denerwuje jej oczy podwajają się i są czerwone. Gdy ją się bardziej pozna jest miła, sympatyczna, radosna, waleczna potrafi walczyć o swoich przyjaciół. Już wiele razy pokazała na co ją stać w obronie. Jednak musi naprawdę komuś zaufać aby się otworzyć.

Wiek: 4 lata jako człowiek 16 || 5.08

Płeć: Wadera

Żywioł: Magia, cień

Stanowisko: Wojowniczka

Moce: Azarath Metrion Zinthos - Główny z jej magicznych mocy gdy wypowiada te słowa jej oczy świecą na biało.

Potrafi połączyć się z kimś umysłem medytując i zobaczyć co on widzi.

Umie częściowo uzdrowić kogoś i siebie.

Potrafi lewitować, telepotrować się, potrafi zmienić się w demona.

Wygląd: Raven jest czarną waderą o niebieskich znakach na ciele. Jest szczupła i wysportowana. Kolor jej oczu jest taki sam jak jej znaki na ciele (niebieskie)

Zauroczenie: Brak

Ex: -

Rodzina: Matka - Arella , Ojciec - Trigon. Jest jedynaczką.

Historia: Raven jest hybrydą człowieka i demona. Jej matka została "zgwałcona" przez wielkiego i potężnego demona czyli jej ojca. Urodziła się w miejscu o nazwie Azarath. Jako człowiek miała białą szatę ale gdy dorosła i dowiedziała się kim jest zmieniła białą szatę na czarną. Gdy miała 14 lat zmieniła się w wilka takim jakim jest ale może się zmienić zpowrotem w człowieka.

Głos:

Inne Zdjęcia:

 

Ocena: 0/0

Siła: 150 Szybkość: 80 Wytrzymałość: 200 Zwinność: 80

Od Holly C.D. Lost Angel

- Bardzo. - Uśmiechnęłam się z rozbawieniem. - Tylko ty nie masz tego błysku w oczach. - Pokazałam jej język ruszając figlarnie brwiami.
- Zawsze mogę pokombinować...
- Nie! - Krzyknęłam śmiejąc się. - Dziwnie się czuję widząc... siebie przed... sobą.
- Dobrze już, dobrze. - druga "ja" uśmiechnęła się. Naprawdę tak dziwnie to robię?? Chwilę potem jej ciało zaczęło zmieniać odcień i kształt, aż wreszcie Lost stała się sobą.
- Uff... od razu lepiej cię widzieć. Wiesz, jesteś bardzo zabawna. - Szturchnęłam ją w przednią łapę sprawiając, że wadera delikatnie się zachwiała.
- Tak? A ty nie! - Wilczyca wystawiła różowy język i odwzajemniła szturchnięcie.
- No wiesz co? Ja się tu staram, a ty mnie oczerniasz... - Zaskomlałam aktorsko.
- Oj dobrze już. Nie płacz mi tu, bo mnie zalejesz!
- Phi! I dobrze. - Mruknęłam. Po chwili Lost wstała i z rozmarzeniem wpatrzyła się w punkt na horyzoncie.
- Ziemia do Lost Angel! Ja tu cierpię! - Zaczęłam wymachiwać łapą przed oczami wadery, ale ta nie drgnęła. Zniecierpliwiona powiodłam wzrokiem za jej spojrzeniem. Musiałam usiąść.
- Okay, robi wrażenie... - Wyszeptałam widząc najpiękniejszy w życiu zachód słońca.

<Lost Angel? Tak, wiem, troszkę dziwne to opowiadanie, ale nie miałam pomysłu i zaczęłam głupoty pisać ;p>

Od Dhirena C.D Rani

Siedziałem w jaskini i się nudziłem. Co by tu porobić? Ach, tak. Siedzieć, bawić się lodem, spać i jeść resztki jedzenia. Totalna żenada! Spojrzałem za siebie. Nadia, Gergolio i Kim nadal spali. Westchnąłem. Przywołałem swojego orła i poprosiłem aby zmienił się w wilka i pilnował jaskini. Powiedziałem mu że idę zapolować świeżę mięso. Ale skłamałem. Nudziło mi się strasznie. A więc, dlaczego wcześniej nie poszedłem? Fakt, większość czasu kiedy Nadia się budzi ja śpię. Dlaczego? Martwię się. Niepokoję się. Już od tygodnia męczą mnie koszmary z dnia zamachu. Czyżby zamachowcy byli blisko? A może przyszli po 'coś'? Zadręczałem się tysiącami pytań. W jednej chwili ( która przyszła nagle) zatęskniłem za bratem, Kishanem. Jednak ta chwila minęła szybko, gdyż brat był przeciwnym żywiołem niż ja. Serce mi mówiło, żebym nie zwracał na to uwagi. Ale jak mogłem go lubić kiedy jako piąty z rodu jest wilkiem ognia? Na dodatek nie jest pełnej krwi. Jest jeszcze wilkiem trucizn itp. W końcu postanowiłem coś zapolować. Zamknąłem oczy i wyzwoliłem trochę swojej mocy aby powietrze zrobiło się zimniejsze. Powiedziałem:
- Do jeleni- i wiedziałem którędy iść. Droga była wyznaczona lekkim śniegiem, a gdy stawiałem łapy śnieg się topił i wchłaniał w ziemię. Stąpałem ostrożnie, tak, żeby ziemia nie trzeszczała. Westchnąłem i powęszyłem. Poczułem innego wilka. Warknąłem cicho. Zacząłem truchtać, ale truchtanie zmieniło się w szybki galop, gdy zdałem sobie sprawę że ten wilk także poluje. Gdy dotarłem i się przyczaiłem, miałem wyskoczyć gdy jakaś wadera mi przed nosem wyskoczyłam i zabrała się za małego jelonka. Wściekłym, lodowatym i agresywnym tonem krzyknąłem:
-Wiesz co!?- po 2 sekundach znów się darłem- ja tu poluję i wyczerpałem dużo sił żeby znaleźć tu jakieś stado a ty zabijasz małego osobnika i także płoszysz stado! Teraz przez 5 godzin będę musiał znaleźć sobie inną zdobycz! Następnym razem upewnij się że nie ma innych wilków w pobliżu!- gdy już się rozdarłem, dyszałem ze złości. Wadera najwyraźniej zaczęła się mnie bać, ponieważ zbladła i cichutkim głosem głosem powiedziała
- Przepraszam...- prychnąłem tylko i poprosiłem telepatycznie orła o raport. Na ziemi ukazały się słowa w języku człowieka. 'Kiedy w końcu nauczy się języka wilczego, jeśli chodzi o pisanie..". Zmieniłem się w człowieka, kucnąłem i przeczytałem na głos:
- Wszystko jest w porządku. Nie widać żadnego niebezpieczeństwa, dlatego zmieniłem się orła i szybuję nad jaskinią. Gergolio siedzi i obserwuje brykająca Kim, Nadia siedzi i się wszystkiemu przygląda. Mam nadzieję że wszystko dobrze. - uśmiechnąłem się lekko i wyglądałem przyjaźnie, jednak byłem świadomy, tego że ta wadera się na mnie gapi. Po chwili warknąłem ostro i lodowatym tonem odparłem:
- Czego się gapisz?

( Rani? Cóż, muszę nadrobić duże zaległości, a to porada gdy będziesz odpisywać: Ren traktuje cię trochę jak wroga więc uwzględnij to ;) )

Od Kage C.D Moshoum No Ona

- W sumie to nie obchodzi mnie to co mówisz, na wrogach nie ma podpisów, czyje są czyje. A ty jesteś po prostu kolejną waderą, która uważa się na niepokonaną, wielce najmądrzejszą i siejącą strach. A siejesz to ty najwyżej wredotę. I myślisz, że zyskasz tym jakichkolwiek znajomych? Bo uważasz, że nikt nie jest lepszy od ciebie, nikt nie jest mądrzejszy? Tylko nędznie przewracasz oczami i wyzywasz od idiotów, a uwierz, że gdybyś zobaczyła siebie z mojej perspektywy, też dostrzegłabyś u siebie idiotyzm. A to, że byłaś w piekle, mam to w nosie, wiele innych wilków przeżyło wiele gorszych historii, a nie zachowują się... Tak. A uwierz, że ja się ciebie nie boję i nie mam największego powodu, bo potrafisz tylko się wywyższać swoimi wielkimi "cechami", a nie porozmawiać, najwyżej od razu zabierasz się za walkę. Myślę, że moje słowa trafiły do serca, którego nie masz... - powiedziałem i odwróciłem się, po czym odszedłem.
"Będzie mnie tu jakaś wadera wielce najlepsza obrażać... Nie ma za grosz uczuć, i kto by chciał się z nią w ogóle kumplować" - pomyślałem.
Wadera ciągle patrzyła się na mnie tym zimnym wzrokiem, myśląc, że zyska jakikolwiek pretekst, żeby mnie przestraszyć.

<?>

Od Hope C.D Riven

Uśmiechnęłam się szczerze do wadery, wręcz nawet z uczuciem.
- To może Ty obetrzesz łzy i pójdziemy zobaczyć czy Zuko jeszcze żyje u szczeniąt? - zaproponowałam.
- Mam nadzieję, że go nie zagryzły - zaśmiała się Riven i otarła łzy.
Szłyśmy obie równym krokiem przez las, którego promienie dzielnie przebijały się przez korony drzew. Już z oddali słyszałyśmy śmiechy i chichoty.
- Chyba dobrze sobie radzi - uśmiechnęłam się i spojrzałam na Riven.
Odwzajemniła uśmiech, a ja się zatrzymałam.
- Hej... A masz zamiar powiedzieć mu o Operah'u i te de? - zapytałam niepewnie.
Wadera odwróciła się i spojrzała na mnie. Wydawała się zastanawiająca.
- Długo tego trzymać nie można - odparłam odwracając wzrok przed siebie.
Usiadłyśmy na skalnym podłożu.

< Riven? :3 >

Piosenki

Tak dla rozluźnienia, zaszalałam z nimi xD

Oto Drugi Wilk Javiera Inaczej... Powraca Dawny Podróżnik Watahy.

Właściciel: Gmail. (zatajone), niedługo właściciel stworzy konto na howrse.

Motto: 

" hit me,

break me, 

kill me,

bury me...

just do anything "
"Są góry, przez które trzeba przejść; inaczej droga się urywa."
"Bo szeroka jest brama i przestrzenna droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują."

Imię: Zekien (Znany również jako Gildarts, przez swoją magię Zniszczenia, głownie jako człowiek).

Pseudonim: Zacrow, 

Charakter: Kiedyś wiele osób go znało, odkrył wiele rzeczy dla watahy, terany i tym podobne. Był miły przyjacielski, korzystał z każdej pomocy, teraz wszystko się zmieniło, podczas jednej podróży. Zekien dostał dziwną moc, która niszczy wszystko na drodze, moc "znieszczenia".Zrobił się lekko ponury jednak, zawsze obdarzy kogoś miłym uśmiechem. uwielbia byś zabawny i być w centrum uwagi, mimo, ze ma momenty gdy pragnie zostać sam, w ciemności. Zekien jest wesołym, miłym, prostolinijnym i bezproblemowym wilkiem który ma wielkie zainteresowanie i ogromne zaufanie do nowego pokolenia magów. Nie boi sie udzielać rad. Jest osoba raczej nierozważną. łatwo nawiązać z nim kontakt i uznać za przyjaciela, jest osobą z pozoru ufną, ale ma na każdego haczyk. Nigdy się nie denerwuje, no dobrze, może podczas walki potrafi mocno zaatakować słowami. Wraz z wiekiem i podróżami można się domyślić że ma dużą wiedzę i umiejętności.

Wiek: 17 lat, nieśmiertelny || 26.02

Płeć: Basior

Żywioł: Ognisty Zabójca Bogów, Zniszczenie

Stanowisko: Strażnik Łąki

Moce:
:Wybuchowy Płomień Ognistego boga: Zekien uwalnia masywny strumień czarnych ogni w kierunku przeciwnika poprzez wykonanie ruchu przypominającego uderzenie. Kiedy tylko płomienie dosięgną celu, zwiększają rozmiar powodując eksplozję.
:Kagatsuchi Ognistego Boga: Zancrow rozpościera swoje łapy i uwalnia ogromną kulę czarnych ogni dookoła własnej osoby. Ten atak może przewyższyć wszystkie.
:Chmura Ognistego Boga: Jest to dokładnie nienazwany atak Zekiena, podczas którego trzepie łapami uwalniając czarne płomienie, które pochłaniają przeciwnika tak, jak chmura. 
:Kosa Ognistego Boga: Jest to również dokładnie nienazwany atak, podczas którego formuje kosę z czarnych płomieni wyrastającą z ręki, która zostaje użyta jak broń biała. Atak ten został pierwszy raz użyty, gdy Zekien przeciął nim kilkadziesiąt drzew. 

:Kolacja Ognistego Boga: Jest to atak, w którym zamyka swoje dłonie aby wystrzelić we wroga formujące się w wygląd paszczy czarne płomienie. Owe ognie zamykają wroga w pułapce, z której nie można uciec. W dodatku owa pułapka powoli zamienia przeciwnika w popiół.
:Wycie Ognistego Boga: Zancrow wydycha ogromną kulę ognia w stronę jego przeciwnika. Podczas tego ataku ogień jest w kolorze normalnym, nie czarnym. Możliwe, że jest tak dlatego, iż tuż przed wykonaniem tego ataku je zwykłe płomienie.
:Magia Rozpadu: jest Magią Caster, która demontuje obiekt na mniejsze części, nawet takie jak ogień czy tez powietrze (tornado). 

Magia Rozpadu

Zniszczenie

:Zniszczenie: wysoko poziomowa magia. Gildarts niszczy wszystko czego dotknie. Jest ona tak niszczycielska, że mieszkańcy Magnolii zbudowali mu specjalne przejście (które się pojawia gdy się zbliża), by idąc nie zniszczył niczego po drodze.
:Nadludzka siła: Dodatkowa cecha Gildartsa, która czyni z niego jeszcze potężniejszego przeciwnika. Dowodem na nią jest fakt, że wysłał atakującego go Przeciwnika pod sufit, używając zaledwie jednej ręki.
Jako Człowiek:

 




Gdy Się wkurzy:

Wygląd:
:Wilk:Zekien jest brązowego umaszczenia, jego włosy są czerwone i wyglądają jak żywy ogień podczas dnia. Oczy są całe pokryte szkarłatnym kolorem, w których często widać niebezpieczne iskierki. Nad nimi posiada dwie śnieżne plamy, odznaczające "brwi". Od oczu odchodzi mu ciemna kreska, która oddziela brązowe umaszczenie od białego, które znajduje się na podbródku aż do klatki piersiowej. Na przednich łapach ma "branzoletki", które na stopach zmieniają się w biel. Tylne łapy sa pokryte ciemnym brązem i na końcach tworzy się to samo co u przednich. Poduszki są koloru bladej czerwieni.

:Człowiek: Strój Gildartsa jest prosty i praktyczny, składający się z ciemnej, postrzępionej peleryny oraz wysokiego kołnierza i płyt pancernych na ramionach, przymocowanych za pomocą grubego pasa, podobnych do tych w protezach. Ma granatowe spodnie i bladozielone buty. Gildarts jest wysokim i muskularnym mężczyzną, z pomarańczowymi do ramion włosami, zaczesanymi do tyłu. Ma lekki zarost wokół ust i na brodzie. Jego silne, umięśnione ciało doznało wielu urazów z powodu konfrontacji z Czarnym Smokiem - stracił zarówno lewą rękę, jak i nogę, plus nieokreślone organy. Początkowo wykorzystywał bardzo szczątkowe kawałki drewna na nogę i ramię, jako zamienniki, z opancerzonym kolanem, jako osłonę na nogi, jednak później użył bardziej funkcjonalnych rzeczy, czyli zbroję jako protezy. Ma dwie blizny na lewej piersi, które zostały zszyte, a jego czarny znak na lewej piersi został w połowie przysłonięty bandażem, który również zasłania część jego ramienia. Na prawym przedramieniu i brzuchu także ma bandaże.

Zauroczenie: Nie rozmyślał nad tym, mimo bycia małym kobieciarzem, ale jego moc jest niebezpieczna dla otoczenia.

Ex: Mononoke, oraz podczas podróży kilka uroczych pań. 

Rodzina:Jest jedynakiem, a rodzice zmarli. Chciałby kiedyś pozostać w jednym miejscu co do niego pasuje, gdzie nie zrobi krzywdy i założy ukochaną rodzinę.

Historia: Powiadali, że wyszedł wprost z fal Północnego Morza i że zrodził go ich lodowaty, wściekły bezmiar, a powiła zapłodniona przez może topielica. Powiadali, że wyszedł z Pustkowia Trwogi, gdzie powstał jako płód czyichś nieczystych myśli, inny niż pozostałe cienie. Inny, bo we wszystkim podobny do człowiek i wilka. Mówili że był synem Hinda, Goga wojów , spłodzony ze śmiertelną kobietą podczas jednej z wędrówek boga pod postacią włóczegi po swiecie. Mówili, że zrodził go piorun, który zabił stojąca na wydmach Sikranę słony Wiatr, córkę wielkiego żeglarza Stiginga Krzyczacego Topora. Stała Samotnie podczas burzy na klifie, wypatrując na horyzoncie żagli statku swojego ukochanego. Martwa, powiła płomienie i wojownika. Mówili, że pojawił się wprost z nocy jadąc na wielkim jak smok koniu, z jastrzębiem siedzacym na ramieniu i wilkiem biegnącym obok. Mówili różne bzdury. Było całkiem inaczej. Prawda Jest taka, że wypluły go gwiazdy. Jak wiadomo Zekien był kiedyś zainteresowany tylko podróżami, kiedyś się tu znalazł i przyją stanowisko podróżnika i jak nazwa wskazuje niedługo potem odszedł. Zekien 3 lata wcześniej wyruszył na misję zaklasyfikowaną jako tzw. misja 100-letnia, czyli najtrudniejsza i najniebezpieczniejsza z istniejących. jak sam przyznał, nie udało mu się jej wykonać i było mu przykro, że naraził dobre imię Watahy. Przyczyną nie wykonania tej misji było jego spotkanie z jednym ze smoków, Acnologia Czarnym Smokiem, który nie zawahał się go zaatakować i bardzo ciężko zranić, co uniemożliwiło mu kontynuowanie zadania.Nie odważył się znowu wykonywać tego zadania mimo swojej niszczycielskiej mocy.

Głos:

Ocena: 0/0 

Siła: 200 Szybkość: 80 Wytrzymałość: 198 Zwinność: 65

Od Riven C.D Hope

- Jak sama powiedziała nawet najsilniejszy uroni kiedyś tą jedyną łzę - oparłam, było mi głupio płakać przy kimś, jedyne osoby które widziały moje łzy to Operah, Zuko i Holly...
- Nie martw się, już płacz - wadera uśmiechnęła się by mnie podnieść na duchu
Ton mego łkania zmienił się, łatwo można było rozumieć, że staram się już nie płakać
- Nie wiem co teraz zrobię - westchnęłam zmieniając się w wilczycę
- Wróć do dzieci, partnera i bądź szczęśliwa
- Dziękuję za pomoc - przytuliłam ją - jak dobrze mieć przyjaciół - uśmiechnęłam się
- Cała wataha, to twoi przyjaciele - Stojąca dęba wadera w końcu odwzajemniła uścisk
- A najbliżsi - pokręciłam głową, łatwo było wyczuć zdziwienie wadery.

<Hope? Skarbeńku xDD>

Od Rogue C.D Vega

Zamieszkam w jaskini wojowników, nie chce mi się męczyć z trudnymi charakterami w jaskini zabójców - westchnąłem ciężko
-Jak chcesz - odpowiedziała co mnie lekko rozczarowało
Nagle Vega pociąg mnie w krzaki.
-Co robisz? - zapytałem zdziwiony
Pokazała mi łapą bym był ciszej
-Omen - wyszeptała i wskazała na jakiegoś wilka
-Kto to? - dopytywałem się
-Mój partner
Bardzo mocne ukucie żalu.
-Jeśli chcesz... powiem ju, żeby zostawił cię samą, chwilowo - wstałem
-Nie! Nie... trzeba - szarpnęła mnie z powrotem układając na ziemi
-To powiedz czemu go unikasz - powiedziałem poważnie wyrywając się z jej mocnego uścisku
Wadera zrobiła skupioną minę. Wpatrywała się w wilka i szukała odpowiedzi

<Vega?>

Od Javiera C.D Holly

Bieg wadery wyznaczał rytm wszystkiego innego. Holly oddychała zgodnie z tym rytmem. Odwróciłem chwilowo wzrok od wadery, bo jednak nie chciałem być przyłapany, przy ciągłym przyglądaniu się jej. Poranne słońce unosiło się ponad horyzont, tak powoli, jakby nie miało ochoty powitać nadchodzącego dnia. Pierwsze promienie dotknęły koron drzew, ukazując je w żywych złoto pomarańczowych kolorach, złote światło powoli rozkładało się na ziemi, najpierw na obrzeżach watahy, a potem coraz bliżej jaskini Alph, gdzie zalało twarz Holly. Kiedy na nią patrzyłem ogarnął mnie niespodziewany spokój. Poczułem lekkie uwielbienie, aż zauważyłem, że moje usta poruszają się bez głośnie. Wadera spojrzała na mnie kontem oka i się zarumieniła, próbując to ukryć.
-Czemu się tak na mnie patrzysz? - zapytała nie pewnie.
Wzruszyłem ramionami u uśmiechnąłem się krzywo.
-Bez powodu.
Wadera zatrzymała się po nieokreślonym czasie i ruszyła do jaskini. Kiedy się rozejrzałem zrozumiałem, że rozmyślanie o waderze mocno mnie wchłonęło, bo słonce znajdowało się już dość wysoko i było widać je całe na błękitnym niebie. Znowu pogrążyłem się w myślach, skoro znalazłem taką watahę i poznałem cudowną towarzyszkę, o której pragnę kiedy mówić z szacunkiem i dumą, że jest moją przyjaciółką.. to czy tym razem zasnę? Przyzwyczaiłem się już do koszmarów, ale nigdy to nie było miłe, gdy ktoś mnie budził, a ja odruchowo, uderzałem go falą mocy i niechcący raniłem. Zawsze mówili, że moje oczy błądzą pod powiekami, a twarz jest ściśnięta bólem. Nagle usłyszałem głos dwóch wader co mnie przebudziło i wróciłem do normalnego świata.
-Javier. - Holly podeszła do mnie a ja wstałem. - To jest Riven, Główna Alpha i moja najbliższa przyjaciółka. - powiedziała z szerokim uśmiechem.
-Miło mi Cię poznać Javier. - Moim oczom ukazała się bogata i dumna postura, jak wypadało na Główną Alphe. Kolor sierści przypominał sukienkę Mojej uroczej towarzyszki.
-To dla Mnie zaszczyt. - ukłoniłem się niezgrabnie, bo nie jestem do tego przyzwyczajony. Po co siebie oszukuje, chce o tym zapomnieć... Nie chciałem pokazać swojej słabości, była pewna, mała możliwość, że zapytają mnie gdzie uczyłem się takich wyrafinowanych ukłonów. Nigdy nie chciałem więcej powtarzać komuś ukłonów, ale tu jest różnica, kłaniam się miłej osobie, która nie będzie mnie nagradzać czy też karać. Ale czemu Holly jest tak blisko z Alphą?
Usłyszałem krzyki i piski. Spojrzałem raz na Holly i raz na Riven.
-Wybaczcie za nie. - zaśmiała się przyjacielsko nowo poznana wadera i próbowała dostrzec do tam się dzieje.
Po chwili zerknąłem na Holly.
-Czemu się tak na mnie patrzysz? - zapytałem.
Szybko odwróciła wzrok.
-Bez powodu. - Na jej pyszczku zawitał cwaniacki uśmieszek, a ja zaśmiałem się wesoło, przykuwając znowu uwagę Riven.

<Panie Alphy?>

Od Talon'a C.D Shayen

Nie odeszło mojej uwadze to nagłe zmienienie tematu.
-Czemu by nie? - uśmiechnąłem się - raczej dla Ciebie, najciekawszą wieścią będzie...
-No co? - spojrzała na mnie gdy nie dokończyłem
-Riven ma potomstwo
-Naprawdę? muszę ją odwiedzić! - wadera uśmiechnęła się promiennie i zaczęła iść, ale po chwili stanęła dępa i odwróciła si.ę do mnie - a którędy do jej jaskini? - wadera zaśmiała się krótko i odpowiedziałem tym samym
-Chodź za mną - machnąłem porozumiewawczo łapą
Wilczyca potaknęła i ruszyliśmy.
Przez jakiś czas trwała cisza...
-Operah cieszy się że jest ojcem? - Wadera truchtała patrząc przed siebie
Uśmiech na mojej twarzy przerodził się w grymas.
-To nie On jest ojcem
-Jak to? - zauwarzyłem wielki zawód na oczach wadery
-Tylko Zuko - puściłem jej oczko

<Shayen?>

Od Mashoum No Ona C.D Vane

Patrzyłam chwilę na niego i wybuchnełam śmiechem.
-Ty sobie żartujesz, tak? - nie mogłam się powstrzymać
-Wybacz... - wilk przełknął ślinę
-W dodatku te bajeczki, "Szatan zemści sie. I to na mnie." jakbym nim była nie zwracałabym nawet uwagi na takiego amatora... - nagle zamilkłam wpatrując się w przestrzeń
-Mashoum..? - zdziwił się, że nagle umilkłam
Oko zaczęło mnie strasznie boleć, a przed oczami pokazywała mi się okrutna śmierć jakiegoś wilka, próbowałam tego nie pokazywać po sobie, ale na twarzy pokazały mi się głębokie zmarszczki, które pewnie już wszystko powiedziała basiorowi, po jego wyrazie zrozumiałam że na mojej twarzy maluje się cierpienie. Zrobiłam wredny grymas. Jęknęłam.
-Co się dzieje? - zapytał zaniepokojony, poczułam chwilowy podziw dla basiora, że mimo moich gorzkich słów nadal się martwi
-Zasrane dusze - parsknęła i miałam coraz mniej siły, Kage zabił moje ofiary, siła mnie opuszczała... łapy się pode mną ugięły, a oddech mocno przyspieszył. Potrzebuję kogoś kto przekaże mi magiczną moc... Jednak mój sztylet został w jaskini... Wilk który nade mną stał nie widział co się dzieje. Jesli teraz umrę, moc która we mnie zostanie wybuchnie... i spali na popiół całą watahę. Panikowałam, o mam zrobić?

<Vane?>

Od Mashoum No Ona C.D Kage

-Ktoś Ci pozwolił?! - warknęłam tak, że nawet ten dumny basior poczuł dreszcze - Toleruje wszystko, ale to już była przesada
-Niby czemu? - powiedział - skróciłem tylko ich męki - parsknął odwróciwszy łeb
Zero szacunku...
-Idiota... - prychnęła - trudno tu kogoś znaleźć, a żeby żyć muszę wyssać magiczną energię z wrogów, teraz nie mogę tego zrobić... Bo i zabiłeś! - warknęłam wściekła

<?>

Od Rani

Truchtałam przed siebie, uważnie rozglądając się na boki w poszukiwaniu wodopoju, przy którym miałam się spotkać z Ledem. Oczywiście na swoje nie szczęście musiałam się zgubić, bo jak zwykle chciałam samodzielnie poznać tereny nowej watahy. Kilka razy omijałam ten sam kamień.
-Te moje szczęście – mruknęłam do siebie.
Wbiegłam do lasu, powoli zwalniając. Mój trucht zmienił się w spokojny spacer z powodu małego pragnienia. Po kilku minutach zamiast drzew zobaczyłam małą polankę, na której pasły się jelenie wraz z sarnami. Westchnęłam pod nosem. Może upoluje jakiegoś jelonka i dosłownie zawlecze go bratu na przeprosiny? To dobry pomysł.
Obserwowałam uważnie małe stadko wypatrując mojej ofiary. Okazał się nią mały jelonek, który sam brykał kilka metrów od swojej matki, pasącej się z innymi sarnami i łaniami. Dobra, tylko spokojnie i po cichu. Zaczęłam się powoli skradać w wysokiej trawie, prawie dotykając brzuchem o ziemie. Cały czas patrzyłam na jelonka, który cały czas skakał pomiędzy latającymi dookoła niego motylkami. Jeszcze trochę. Byłam już tuż, tuż. Wysunęłam pazury i szykowałam się do skoku. Szybki atak, moja szczęka zaciśnięta na gardle ofiary, tupot kopyt i wrzask w moim kierunku z pretensją:
-Wiesz co?!

<<Ktoś dokończy?Ładnie proszę>>

Od Leda

Czekam, czekam i nic. To sobie jeszcze poczekasz, pod powiedział mi moje drugie ja. Przyjemny letni wiatr musnął mój pyszczek, rozwiewają przy tym mają długą sierść. Siedziałem sam przy wodopoju, czekając na moją siostrę, która znów się gdzieś zapodziała co było do niej niepodobne. Westchnąłem cicho pod nosem i ze zrezygnowaniem pokręciłem łbem. Co jak co, ale Ran nigdy nie odstępuje mnie na krok, a tu taka niespodzianka. Może kogoś już poznała? Albo z kimś zawzięcie rozmawia na temat „Jak dzisiaj piękna pogoda!”? Szczerze w to wątpię. Prędzej uciekła by na drzewo, zostawiając za sobą chmarę pyłu i kurzy, razem wziętych. Cała moja siostra.
-Eh – wstałem zrezygnowany i podszedłem do tafli wody, aby zaspokoić swoje pragnienie. Zanurzyłem swój pysk w zimniej cieczy, która dawała mi teraz duże ukojenie, od prażącego słońca. Czułem się jakby ktoś chciał mnie upiec w piekarniku. Wziąłem kilka łyków, gdy usłyszałem za sobą nieznany głos.
-Hej!

<<Ktoś dokończy? Ładnie proszę>>

Yo!

Po 1. Dziękuję Ci Owieczko (Holly) Z całego serca za życzenia, oraz Hope która dopowiedziała się na czacie xd. Kocham was z całych sił mordy wy moje. No i watasze, chociaż nie wiem czy mi tego  życzą xDDD (ANiu widzę te sprośne myśli gdy to pisałaś xD)

Po 2. WRÓCIŁAM!! x3

Po 3. Dodawanie opowiadań może zająć bo muszę przepisywać (Javier ty dupku, czemu tak dużo piszesz ;-; i tak cię kocham)

Bardzo ważna wiadomość!

Jak już wspominałam (chyba wspominałam) na wyjeździe nie miałam dostępu do internetu i nie mogłam napisać jednej z ważniejszych "wiadomości watahowych".
Otóż! Dnia 21 lipca (godzina bliżej nieznana :p) urodziła się w szpitalu - jak mniemam - jedna z administratorek. Mianowicie rozchodzi się tu o Weronikę (Wercię >;3 Riven czy kto co lubi).
No to teraz tak do niej samej:

Droga Weroniko!       (zacznijmy tak oficjalnie... żeby nie było)
Z okazji Twego święta życzę Ci:                   (zwroty grzecznościowe, żeby wyglądało to bardziej elegancko)
- dużo uśmiechu na pięknych usteczkach             (nieważne co myślę pisząc to :3)
- chłopaka, o którym ja mogę sobie tylko marzyć
- najlepszego kompa na świecie, na którym nie będzie Ci się cięła żadna gra         (XD)
- wspaniałych przyjaciół i przyjaciółek, bez których życie każdego człowieka jest szare i puste        (nie, ja nic nie sugeruję...)
- cierpliwości do mnie i wszystkich watahowiczów              (szczególnie do mnie :p)
- dużej ilości prezentów         (które pewnie już dostałaś)
- spełnienia najskrytszych marzeń o których istnieniu (nawet) ja nie wiem
- no i... yy...  (tak, brakuje mi weny...)
- więc zostaje mi życzyć Ci wszystkiego co najlepsze!        (Jak już będziesz to wszystko miała... to nie zapomnij o mnie, dobrze? :))

Więc wspólnie!
STO LAAAAT!
NIECH ŻYJE WERONIKA!


No wieeeem, spóźnione, ale liczą się chęci. ;)

Holl oraz cała Wataha (mam nadzieję! ;p)!

Uwaga!

Nowy sojusz z Watahą Diamentowego Wodospadu!

Od Lost Angel C.D. Srebrnej Kity

Chciałam zobaczyć co ta młodziutka potrafi zrobić i nie zaskoczyło mnie, że dorwała jelenia w tak krótkim czasie. Zmieniłam się w orła i ruszyłam w górę po czym usidłam na jeleniu. Pokręciłam głową.
-Jak myślałam, złapałaś go, jedz sobie spokojnie... - odarłam i odleciałam troszkę dalej i wróciłam do swojej normalniej formy oraz zmieniłam się na bialutką z niebieskimi oraz fioletowymi lotkami u skrzydeł. Rozłożyłam skrzydła i położyłam się na plecach.

(Srebrna Kita?)

OD Lost Angel C.D. Holly

Obejrzałam ją dokładnie.
- Śliczna. Też chcę taka być! - odparłam kładąc istotę na trawie i skupiając się na jej wyglądzie. Powoli kurczyłam się i zmieniałam. Byłam niemal identyczna, co ona, tylko miałam przeciwstawne kolory do niej. Stanęłam na jednym z kwiatów i pomachałam do Holly. Zaczęła się śmiać.
- Zmienię się w ciebie! - krzyknęłam z małego gardła. Nie było to super głośne. Tym razem spróbowałam zmienić się w Holly i tym razem byłam cała biała. Pokolorowałam sierść, aby przypominała jej i gotowe...
- I co ty na to? Jestem podobna? - spytałam.

(Holly?)

Hej!

Informuję, iż wróciłam do mojego wspaniałego domu (serio nigdy mi się nie wydawało, że jest tak wspaniały xD)
Mam nadzieję, że Wam wakacje mijają równie owocnie. ;)

Holly